Kloaverjazzen

Zotterdagoavend. Ie binnen vrij en ie hebben niks te doun. Ie hebben nkander de haile dag zo es aankeken en din bedenk je wat veur soavends. Veur dieverdoatsie.
Zwoantje, mien laive vraauw, kwam mit t idee: “Eh, wie vroagen de buren om vanoavend te komen kloaverjazzen.”
Ik keek heur verbalderd aan. “Kloaverjazzen? Doe?”

Want lu, ie mouten waiten dat kloaverjazzen nait heur allerstaarkste punt is. En nou zeg k t nog hail veurzichteg.
Wie hebben al wel es wat kloaverjasd op vekansie, mor din was t aaltied n ramp veur dijgene, dij mit heur koarten mos. Dij haar n slim beroerde oavend en wos noa ofloop ain ding zeker: dit nooit weer!

t Is alderdeegs zo, dat as ik din mit heur koarten mos, wie hail enkeld wel es n hail klaain beetje verschil van mainen kregen. Gain roezie hur, dat hebben wie ja nooit, moar wel dat wie over n stok of wat klaaineghaidjes, n poar schieterijtjes, nait veur de volle honderd percent mit nkander in ain joar waren.

Zwoantje zee dus: “Eh, wie vroagen de buren om vanoavend te komen kloaverjazzen.”
Ik haar der ja al even over noadacht, dus ik zee: “Dat liekt mie wel goud tou, mor din is t meschien wel schier as de mannen tegen de vraauwen speulen en ook aansom vanzulf.”
“Da’s goud” zee ze.

De buren wollen ook wel. En zo zaten wie din al op tied om toavel. Om n beetje lös te komen deden wie eerst even n poar spelletjes 7-uppen, beetje hai-boeren en toepen.
De echte koarters onder joe dij waiten vanzulf precies woar k t over heb.
En d’ aandern dij mouten zok mor even schikken, want as k joe dat aalmoal oetstokken mout, din zitten wie hier mörgen nog en dat kin ook ja nait de bedoulen wezen.

Dou begon t serieuze waark. Wie gingen kloaverjazzen.
Zo hail veurzichteg haren wie al wat veurberaaidende zoaken ofhandeld. Joa, buurman haar al hail wat ofkloaverjasd in dainst en zo.
Man, ik ook ja. t Was al weer even leden, mor dat verleer je ja nooit.
Krek, zee buurman, zo is t.

De vraauwlu intied vruigen nog es even noar de spelregels, wat zo precies de bedoulen was. Ze zeden dat ze nait goud schudden konden en ook vruigen ze ons wat de volgorde van de koarten was. Of wie dat even veur ze op n pampiertje zetten wollen. Ook konden ze slecht de punten tellen, of wie dat even doun wollen. Joa en t aannoteren, de stand bieholden, doar haren ze nait veul keze van eten. Of wie dat ook wel op ons nemen wollen. En eh, hou zat dat nog mor mit roem? Of heurde dat bie n aander spel, was dat soms nait bie kloaverjazzen?

Buurman en ik, wie keken nkander es even aan, mit zo as dat zo mooi hait, n blik van verstandholden. Dit zat wel goud, besloten wie en dou buurman hail smui de regels nog es even oetstokde en ik in ainmoal de volgorde en de punten veur de vraauwlu op n sedel zetde, dou wozzen wie t wel. Dit wör onze oavend.

Om de vraauwlu nog even onzekerder te moaken begonnen wie de deskundegen oet te hangen. Wie haren t ter over, of wie Rötterdams of Amsterdams speulen zollen en of we der mit de twijde keer draaien veur zaten of dat we oet de haand kaizen gingen. Wie deden vanzulf net of wie nait zagen dat de vraauwlu nkander n beetje gozzel aankeken.

“Eh, wat is dat aal hier?” vruig Zwoantje. “Woar heb je t over?”
“Och joa” zeden wie, “dat waiten joe vanzulf nait.”
En mit ale geduld gingen wie doar vanzulf nog even oetgebraaid op in. Eindelk konden we begunnen.
Zwoantje mos schudden. Nou bleek dat de doames goud soamenwaarken konden. Ze namen baaide n bultje koarten, vlijden ze veur zok oet op toavel en gleerden t spul wat deur nkander hìn. Dat was schudden.

Ik haar al veur miezulf besloten, dat k mien best doun zol om ze n poar spelletjes te loaten winnen. Aans was t ja ook zo sneu. Dou buurman es noar mie knipoogde haar k wel deur, dat hai der net zo over dochde.
Ach, de wichter mozzen der ook ja n beetje oardeghaid aan holden, nait din?

Bie t eerste spelletje bleek al dat buurman en ik nkander goud aanvuilden. n Zeuven was veur ons baaident n kapstok, n aachte n raceboane en n negen n schommelstoule. Van alles n beetje was n schounenwinkel.
Wie pruiten hail smui over blode nellen, n pit en n natte en wie waren noar nkander aan t seinen asof wie nooit aans doan haren.

Allent jammer, dat wie bie t eerste spultje gain koarten haren. Joa, wie haren wel koarten mor hail touvalleg haren de vraauwlu ale oazen en ook ale acht troeven, hou kin t hè?
Och, begunnersgeluk. De wichter waren bliede en wie keken nkander es aan asof wie zeggen wollen: “Och tou mor, t kin gebeuren.”

Lu, k mout joe wat vertellen: Wie kregen de haile oavend minne koarten. Wat wie ook deden, t holp niks.
Op t lest begonnen we gemain te speulen. Ik schoam mie hoast dat k t joe bekennen mout. Mit t schudden, huilen wie n oas onder aan t stoapeltje. Dij kreeg din de oetdailer als leste zulf.
Buurman tikde tegen zien brilleglas as e roetens hebben wol. Ik ging zo zitten, dat hai mien koarten in t roam zain kon.
Tellen deden wie zo rad, dat t bedrog nait mit t blode oog te zain was. Wie schupten nkander de schenen sikkom raauw van t seinen.
Onze ainegste troost was, dat de vraauwlu niks deur haren, want dij… haren t te drok mit winnen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf