Kloas en Sientje en t nije buurwichie

Kloas en Sientje deden zuk de ogen open en ze wazzen wakker.
Kloas ging tot bère oet en dee t gerdien open. “Mooi”, flusterde hai, “t Is mooi weer, wel kold, moar toch hail mooi weer.
Kinder trokken klaaier aan en even loater gingen ze trabbe of noar t keuken. Moe haar d’stoet al op toavel zet. Pabbe kwam der ook al bie en eefkes loater zaten ze soamen te broodeten.

Dou dat achter rugge was trokken kinder jas aan, muts op en hansen aan. Dou heur schoultazze op rug en zo schuur in om fietsen te pakken.
Zo, nou konnen ze noar schoul. “Moi, pa en moe”, belkte Kloas. “Tot vannommerdag”, ruip Sientje.
Ze stapten baident op en reden loan noar t fietspad langs t knoal oaf.

Dou ze op fietspad reden: zee Sientje: “Nou is t mooi weer, t waait sikkom nait en verdikkie kinst niks zain omdat zunne die liek in de ogen schient.”
“Hest wel geliek mit dien lege zunne”, zee Kloas. “Moar huifst der immers nait liek inop kieken. Kinst ook wat omdele kieken. Den hest nog voldounde zicht op weg en overkomt die niks heur”, zee e.
Boetendes, as wie votdoadelk bie boer Mellemoa om hörn goan hest der al gain last meer van.
Sientje wos wel dat Kloas geliek haar, moar ze wol der toch tegen in goan. Ze wuir allineg oflaaid omdat der van de oprieloan van boer Mellemoa ain wichie van heur leeftied aan fietsen kwam. t Wichie vruig:”Binnen joe Kloas en Sientje? Ik bin Jolien. Ik blief n poar moand bie mien oom en taande en nou mout ik noar schoul. Mag ik mit joe mitfietsen?

Sientje was nijsgiereg worden. “Das goud heur, rie moar lekker mit ons mit en joa, wie binnen Kloas en Sientje. Moar vertel ais, woarom woonst doe nou bie boer Mellemoa en nait bie dien aigen olders?”. “Boer Mellemoa is n oom van mie en zien vraauw vanzulf mien taande. En mien moe is slim zaik. En omdat mien voader nait altied vrij kriegen ken van zien waark, logeer ik in elk geval twij moand bie mien oom en taante”.

Kloas en Sientje vonden dat slim beroerd veur Jolien. Kloas vruig hou old of ze was. En in wat klazze ze den wel kwam.
Jolien was drij doagen older as Kloas en Sientje en ze kwam vanzulf in zulfde klazze. Dat vonden ze hailmoal mooi.
“Gaaist op zundag ook noar kerk tou”, wol Sientje waiten. Jolien antwoordde dat ze mit heur oom en taante mitgoan zel.
“Dat is vet cool heur”, zee Sientje. “Den komst doar ook bie ons in klazze en Zundagschoul is veul mooier as gewone schoul. Doar magst proaten en juvvraauwen en meesters binnen doar veul makkelker als op schoul. Boetendes krigst doar limenoade en eterij. Kom doar op schoul moar ains om. Doar krigst al n klets om d’oren astie allaint moar omdraaist.”

Jolien keek wat apaart oet ogen. “Binnen ze doar echt zo streng?”, vruig ze. “Nee heur, ze moakt die allaint moar n beetje baang. t Vaalt slim tou, wie hebben een hail oardege juvvraauw en sums ook wel n meester. Moar dij dut ook niks. Huifst die der nait drok over moaken heur, das naargens goud veur. Zelst zain dat aalmoal best tou valt”, zee Kloas.

Aal fietsend wazzen de kinder n mooi stok veuroet kommen. Ze wazzen de badde veur aan in het dörp al laang veurbie en n lutje stokje wieder zagen zai t hek van t schoulplain al. Der stonnen veul auto’s van olders dij heur kinder noar schoul brochten.
Kloas, Sientje en Jolien stapten of en luipen over schoulplaain noar fietsenstallen tou. “Most die hier de fietse wel op slöt doun heur, aans hest kaans dat e vot is noa schoultied.
Veur n poar week trogge hebben ze hier nog n fiets vot hoald van n wicht oet groep acht”, zee Kloas en hai keek noar Jolien. “OK, moar ik docht dat zuks wat op dörp nait passeerde, t is ook overal t zulfde. Dit is al mien vaarde fiets. De eerste drij bin ik kwiet worren op schoul en in stad”, zee Jolien.

Dou heurden kinder de bel en mozzen ze noar binnen. Ze gingen noar heur klas tou en Kloas en Sientje luipen noar heur stee tou.
Jolien nait. Ze bleef veur in klas stoan. Juvvraauw kwam klas in en zee: “Doe most Jolien wezen. Dien taante het mie guster belt en oetlegt wat of der loos is. Magst nou eerst wel zitten goan aan toavel woar Kloas en Sientje zitten, want ik begriep dat joe al kennis moakt hebben. Den kinst die zulf straks wel eefkes aan klazze veurstellen.”

Noadat juvvraauw noakeken haar of kinder aalmoal in klazze wazzen, zee ze tegen Jolien dat ze zuk moar veurstellen mos aan klazze.
Jolien kwam noar veur en ze vertelde wat ze al eerder aan Kloas en Sientje zegt haar.
Moar nou zee ze der ook nog bie dat ze in stad in n flat woonde op 11de verdaipen. En dat ze doar bie helder weer de haile stad overzain kon. En als t duuster is kon ze wel vieftegdoezend lichies zain. Moar nou kon ze over t veld kieken en dat was ook slim mooi, von ze. “Nou, mien wicht”, zee juvvraauw, “Dat het doe mooi verteld heur”.

Of kinder dei dag nog meer neie dingen tegen kwamen heur joe ain aander moal wel aains.