Kleiner Feigling

In de baarms van Westerwolle zugst dij leggen. Lege vleskes Kleiner Feigling. n Shot wodka viegenlikeur van twenneg prozent. Bliekboar klokken sjoveurs heur riedend noar binnen en mietern t lege vleske uut t pertierroam.
In Zèlng vind k n biezunder vleske. t Is nog vol, de dop zit er nog vaast op. Zwaarde inhold, is t n dropshot? Nijschiereg schroef k de dop òf: t roekt naargens noar. Krek as k mien neuze votdraai n plof. n Stroal zwaarde rook spoit uut d’haals. Hult mie in n kwaalmende wolk. Kaaint benaauwend, moakt baange, sloat mie op de strödde.
Den doekt hai op midden in de wolk: de zwaarde ruter. Òfgriezelk onhaailspellend, k underdrok mien houstbui, hai mout mie nait heuren. Zien peerd is zwaarder as zwaart. Hai zit doarop in n zwaart middelaiws haarnas. Helm in de vörm van n strieklingse oaker mit twij kieklokken. n Zwaarde lans het hai liekop mit boven n zwaarde vlage, wappernd in drij roavelge flaren. Hai is woakzoam, bewoakt, roekt onroad. Hai het wat maarkt, kiekt schaauwend om zok hin.
k Hold mie stille, hai mout mie nait zain. n Ongewinste intersant. Dij t vleske gaps draaid het. Nooit kin k dij zwaarde ruter doarin weerom kriegen. Stom stom stom. Gain reugen, stief van aangst. Wat noe? Wat kin k nog doun? De zwaarde ruter veralteraaiert en scant. Het hai wat maarkt? Van olden tot kolden stoat hai doar spitst in mien richten te kieken. Deur dij kieklokken in zien helm. Mor endelk, hai wendt zok òf en ridt vot op zien peerd.
De zwaarte wolk het zok òplöst. Òplocht hoal k oam. Fieze smoak in de muive. Koppiene, housten, pienleke strödde, benaauwdhaid blieft haangen. Foek strampel k hin. t Lege vleske mieter k van mie vot, zo wied as k kin.
Mor de gaist is uut de vles en loat nait meer lös. As k even niks dou, zit te miemern, as k weerloos te sloapen leg, dreum, is hai doar weer. De zwaarde ruter in zien versmorende benaauwde wolk. Hai schaauwt, scant d’omgeven òf. k Bin weer doodsbaange dat hai mie zugt, op mie tou komt, mie dood moakt. k Hold mie bewegenloos, doodstille. Hai staait op schaarp, indloos laange kiekt hai, spitst op elk geluud, elke bewegen. Tot hai zok omgeeft en vot ridt. Benaauwd houstend en galleg van koppiene blief k achter.
Dat gaait zo joar in joar uut. t Kin wezen dak ondertied ervoaren opdoan heb as guerillero. Dak noe beder en sneller vot duuk, mie stiller hold. Dak onzichtboar bin. Mor k bin nog eender zo in doodsaangste as d’eerste moal. De zwaarde ruter is nog krek zo bloudstierend. Doar zel k wol nooit an wennen. En k kin mie veur de kop sloan: aiweg stom dak dij vleske opende. As Kleiner Feigling, lutje lafbek mout k mien haile levent laange veur hom votkroepen. Veur dij draaigende bloudstierend beaangstende zwaarde ruter.