Kip, Kap, Kogel

“O na me liet”, vol overgoave en mit aal zien aandacht dr bie, was Hennie aan t zingen.
“Veul koste niet”, overtuugd van zien geliek, trok e zien mangel n ende noar zok tou.

“Ho, ho”, zee zien voader Eltjo, “nait zo wild, dammee vlogt dien keerze dr oet en den ist mooie dr oaf”.
0al Knelske ston, net as aal jaor, in deure mit n schoet vol aanstoken en zoere appels.
“Hôl die toch stille, oal grienderd”, zee Knelske, “hai zingt ja net zo mooi! Tou mor mien jong heur, goa moar mooi wieder”.

“Geemie moar n appel offe peer, assebief”, Hennie huil zien matte alvast op.
Oal Knelske, dij meer verstand in heur linker neusvleugel haar as dij baident veur heur in de kop, dee de jong drij appels in de matte.
“Dè”, zee ze, “hest ja ook zo mooi zongen, wel het die dat wel leerd”?
“Juvvraauw Batjes, vrouw Tekker”, zee Hennie, zo wies as schiette, “doar zit ik bie in t klazze. Vleden joar al, en omdat t heur zo goud bevalen was, mog ik van t joar ook weer”.
“Oerrekeerl, zee oal Knelske, “et is toch meroakel as ie zo goud mit nander opschaiten kennen”.
“Net wat ie zeggen”, dee Eltjo, sikkom net zo slicht as zien jong, n knope in de bule.
Moar Hennie keek wat zuneg, ston wat te wubbeln en zee inains, “Ze hauwt mie wel voak n moal mit lineoal over de fikken”.
“Den zelst et tr wel noar moakt hebben oal jong, beter acht geven en mit twij woorden proaten, zelst zain dat t den n stôk beter wordt”.

“Ik wol toch laiver bie meester Knippers in t klazze”, dochde Hennie haardop.
“Goa nou moar eerst wieder mit kipkapkogel lopen, aans binnen aandern die dammee aalndonder in t veuren”, zee Knelske, dij oareg wizze nog wel wat ABN bie juf Batjes opdoun kon. “Hiernoast huifst nait aangoan, dij geven toch niks, doun aal t licht oet, zo as t net liekt of dr gainent in hoes is, liggen op knijen mit de kinne op vensterbaanke veur t roam noar boeten te loeren”.
“En slagter Doanje den”, vruig Eltjo.
“Net as aal joar het e weer leverworst maokt, zee oal Knelske, “toun t zowied was en hai et broeken mos haar e zulms de lever al opsloken en mos e zok redden mit swoar. Dat het e dr dou moar indoan, t hoar was dr nait aal te goud oaf, moar ja ..t is moar veur t opeten haar e zegd en ie kennen t leuven of nait, k heb nog noeit mitmoakt dat dr aine aan doodgoan is”.

“Ik wil nait noar slagter”, zee Hennie.
“Wat den nait, mien jong?”, vruig Knelske.
“Slagter”, zee de jong, “let joe n haile zet zingen veurdat e wat geft”.
“Zo slim is dat toch nait”, zee Eltjo, “wie hebben t ja wel aan tied”.
“Joa, moar ik wait ja nait wieder as ‘appel offe peer assebief’.”