Kerstpakket

Vandoag bin k in n kringloopwinkel, t lopt weer tegen tied dat k begun noa te dinken over joarliekse perbleem van kadootjes. t Alerschierst vind k zölf nog haitied as k veur ain wat vind doar hai of zai haildaal nait op rekent, n dinkje dij k in n anere winkel nait vinden kin en miezölf ook ver rast.
Bie dizze winkel is boven n resterant en noadat k n schier klokje koft heb, goa k noar boven en bestel mie n kopvol kovvie en n tosti.
Terwiel k stoa te wachten zegt n keerl dij noast mie staait tegen serveerster: ‘Doar heb k gain verstaand van hur en ook gain onverstaand.’ Ik begriep der niks van mor k heb der ja ook niks mit te moaken.
Asof man mien gedachten roaden kin, draait hai hom noar mie tou en vragt: ‘Waiten joe wat dat is “onverstaand”?’
Ik wait t dus nait.
‘Onverstaand is as je wat nait begriepen,’ zegt hai.
‘Oh,’ zeg ik, ik vind t nogaal voag.
‘Is t joe dudelk?’ vragt hai wieder.
‘Joa hur, n beetje,’ zeg ik, k wil van dizze man òf. Gelukkeg komt mien tosti der aan. t Is gain oarege man om te zain en wat is dat nou veur onzin: “onverstaand”, of zol t n Grunneger oetdrukken wezen dij ik nait kin. k Vuil dat man mie achternoa kikt, hè wat n engerd. As ik zit en mien kovvie drink zai k hom n endje wieder zitten, hai het toch wat aandounlieks. En k schoam mie veur mien lelke gedachten. k Heur dat minsen dij in winkel waarken proaten over heur kerstpakket en wanneer ze hom kriegen zellen. k Heb nog nooit n kerstpakket had mor bie supermaart kin je zegeltjes spoaren en as je n koart vol hebben krieg je n pakket mit n weerde van viefteg euro, Mor der mouten veul zegeltjes op dij koart en k wait nou aal dat ik dat mit mien bosschopkes nait veur nkander krieg. Veur elke vief euro aan bosschoppen krieg je ain zegeltje.

As ik weerom bin van kringloopwinkel en k nog even wat veur eten van supermaart hoal, let ik goud op of kerel veur mie zien zegeltjes aal wil.
Kassière vragt: ‘En wilt u ook zegeltjes meneer?’
‘Ach, nee hoor,’ zegt kerel en ik vroag op slag: ‘Mag ik ze dan?’ Wat klinkt dat ja hebberg.
Man laagt. ‘Natuurlijk,’ zegt hai en lopt vot.
Vraauw achter kassa geft mie ain zegeltje.
‘Dat tikt ook niet aan,’ zeg k mismoudeg.

As k volgende daag weer in zölfde winkel bin, heb ik meer gelok, want vraauw veur mie bie kassa het bosschoppen veur n bedraag van zesteg euro, dat is twaalf zegeltjes. Mor k heb haildaail gain gelok want kassière vragt nait of zai ze wil mor geft ze heur zomor.
Nog weer n poar doagen loater heb ik veur negen euro viefteg bosschoppen mor k krieg mor ain zegel.
‘Wat ben je streng,’ zeg k.
‘Nou, dat zijn de regels hoor,’ snaauwt t wichtje, ‘als u het er niet mee eens bent, gaat u maar naar Jaap.’
Jaap is bedriefslaaider en vanzölf goa ik nait noar Jaap. Zai het zeker heur daag nait, kin k vergevensgezind dinken, want t is t zölfde wichtje dat mie körtsleden in winkel achternoa kwam om te zeggen dat n tipke van mien lange rok bie mien onderbroek in zat. En dat was toch biezunner oardeg, of nait din. Mor ik geef t nog nait op om koart vol te kriegen, der komen vaast nog wel meer kaanzen.