Kerst
Bie mie in stroade is n lutje potje boren. Blaauw vlagkes en belonnen muiken dudelk, dat t om n jong ‘pielemanske’ göng. Moandenlaank was t echtpoar al goud reur west om zien koamerke in odder te kriegen. n Waigke ston al n zetje op nije wereldwonder te wachten. Gain muite was heur teveul om t kind t beste en mooiste te geven.
Veurpret is ja haalve pret.
Pluzen beren en ander veuralsnog onbroekboar speulgoud muiken dudelk, dat e meer as welkom was. Kleerkes lagen in kaaste noast n bezending pisdouken. Jongmans kon ja moanden veuroet.
n Hail verschil mit t kindeke Jezus, dij t doun mos mit n smerege staal, woar daaier: os en ezel t veld veur roemen mozzen. Of wazzen dij, zo as de Paus beweert, hailemoal nait in buurte en heuren ze in Kerststaal nait thoes. Gain mens wol zien moeke en voader over vlouer hebben. Stel joe veur, dat t potje doarzoot geboren worren zol. Doar mos n mens ja nait aan denken. Ze haren t ja veuls te drok mit heur aigen besognes! Ze mozzen veur t feest nog zoveul regeln!
Wat stro veur moeke as kroammetras. Kold woater om te drinken en heur en loater t potje wat te hemmeln. n Vouerbak, woar ze t vreten veur baisten oet smeten haren.
n Poar douken as loakentjes, dekentjes en pisdouken. Vlage göng hierzoot nait oet. Gain mens luit heur schienboar wat aan Maria en Jozef gelegen.
Gain kind in wereld dij zo aarmtiereg op wereld zet wordt. Ongeleuflek mor woar. Kind van d’alderhoogste Boas, dij Hai stuurde om t volk op eerde te bemoudegen, t rechte pad te wiezen en op jonge leeftied vrijwilleg dood te goan, om aal onze zunden mit noar Zien Voader in hemel mit te nemen. As n ropvogel veur ons altmoal. Nog n pooske wachten, din hebben we weer Drijkeunegs. Veur Roomsen is 6 jannewoarie hail belangriek. In biebelverhoal kwamen toun drij Keunegs: Balthazar; Caspar en Melchizedek, veurnoame rieke lu oet t oosten, noar Bethlehem òfraaisden, om doar t nijbakken Keunegskind, dij heur in steerns aanzegd was, te bewondern en kedoos – wierook en mirre – te brengen. Drij letters: B C M mit kriet op stielder schreven, herinnern nog wied in t joar aan dizze dag. Herodes kon t drijtal nait wieder helpen, mor kwamen op ploats van bestemmen aan. Soam mit n koppel schepers wazzen zie d’eersten dij onze Zoalegmoaker en Haailaand bekieken konnen. Rest van t volk luit t òfwaiten. Snapden van haile boudel gain sikkepit. Gelukkeg waiten wie, vandoag de dag, ja beder! Of begriepen wie der ok nou nog niks van? Binnen we zo mit onszölf dounde, dat wie aan betaikenis van zien komst, leven, waarken en dood veurbiegoan? Was zien verschienen hierzoot n vergeefse raaize? Din kinnen wie, haardleers as we binnen, t vannijs verdainen van t Parredies ja wel vergeten. Din zugt toukomst der veur ons allemoal nait best oet.
