Keeske Kat
Keeske Kat, wèl is dat nou weer, zel ie denken. Hai woont bie ons in dörp, aan deurgoande weg noar Middelsom tou. Hai is aarbaider bie boer Elemoa, eefkes boeten ons dörp. Sums en din gaait hai noar hoes tou, mor as t drok op ploats is din blift hai doar. Hai kin bie boer sloapen ja, dat is ja hail schier, ook grootmaaid kin der sloapen blieven.
In dörp het hai zulven n hoeske mit n kobbel katten. Keeske is ain dij geern bie twijduustern om singel hìn lopen gaait. Spouken kommen hom din tegen en der lopen bie Elemoa kemelen deur graacht hìn. Vleddermoezen zitten der haile veul, mit licht in ogen. Dij schienen gevoarlek over singel. Spouken zigt Keeske Kat der hail veul. Leuf mor nait dat grootmaaid mit hom mitgaait. Stèl die veur.
Sums en din gaait hai noar zien aigen hoeske woar zien katten in leven. Mor ain kat doar is hai slim maal mit. Gaait ook aaid mit boas aan wandel.
Zo ook dij oavend. Dikke Kat is haildaal gek in hakken, eefkes bainen strekken. t Is twijduuster as hai nog n rondje wil lopen om kerk tou, mit zien Dikke Kat. Hai gaait mor ais over Duvelspad, deur kerkhek en din gliek rechtsòf. Veul lu kin hai ja vanoet vrouger tied. Derk-oom ligt doar, taan Grait. Lammert Negenoog. Smit oet dörp. Aal lu dij hai ja kin.
Bainen worren hom zwoar, want Keeske het n dikke dag had bie Elemoa. Muid is hai. Din aan aner kaant van kerk, doar ligt klaaine Reina. ‘Kiek doar kin k wel eefkes oetpoesten.’ Zo zegd, zo doan. Dikke kat is oetpiekt noar Derk-oom, dij ligt ook te sloapen vanzulven.
Keeske kat poest en zit deel op graf van Reina.
Hai, eefkes bainen strekken. Keeske Kat, din sloapt hai as n zwien.
‘Keeske, Keeske. Bist doe zo in daipe sloap dat k nait te heuren bin? k Wil eefkes mit die proaten.
Keeske Kat, Keeske Kat,’ t roupen blieft aal aan.
In ainmoal roupt Keeske: ‘Och Heer, hier bin k, woarom roup Ie mie? k Wil nog nait noar Joe tou. k Kin ook ja nog nait vot. Toen mout k nog hoaken, boeskoolplanten nog poten, krudoorns nog wecken, praai mout der nog in. Nee, Heer t kin nog lang nait, bie Joe kommen. En mien Dikke Koater din?’
Din in ain moal: ‘Hé, Keeske Kat, wor ais verdorie wakker.’
Din hail muizoam komt Keeske Kat in t èn, ‘Och heden, staaist doe hier zo te bèlken?’
‘Joa,’ ropt Menne de Vries, ‘heurst dat din nait?’
‘Joa, mor k dochde dat Laive Heer mie aan t roupen was.’
‘Joa, dat kinst doe wel dinken, mor ik bin t, Menne de Vries. Goa mor eerst ais stoan.’
Keeske Kat gaait stoan. ‘Goud jong, dast mie wakker moakt hest, aans haar k d’haile nacht aan proat west. Woar is Dikke Koater?’
De Vries: ‘Dij zel wel op Derk oom liggen.’
‘Nou jong,’ zegt De Vries, ‘goa mor eerst op hoes aan, dou k ook.’
Zo ging Keeske Kat en Dikke Koater over Duvelspad weer noar hoes tou. Leuf mor nait dat Keeske Kat weer in twijduuster eefkes n loopke moakt het over kerkhof. Stèl die veur dat … O joa, Keeske Kat is 86 joar worren, dou zee Laive Heer: ‘Kom!’
