Kat en Moes
(noar n olle foabel)
Kat en Moes woonden mit heur baaident ien vree ien n hoeske boetenòf. Ien zummer was der eten genog ien t veld en doarom verzoamelden zai ook eten veur wintertied, as der niks te eten was op t laand. Zodounde haren zai ook n pot vet ien crypte onder koor van kerk verstopt veur kolle winter. Dat was wel n ìnd van heur hoeske òf, mor din kwam je der nait bie as t nait neudeg was.
Op n dag mos Kat noar dörp. Ain van zien zusters haar n potje kregen, zee e. Dou Kat weerom was, vroug Moes hou of t potje haitte. ‘Pas-begonnen, is noam’, vertelde Kat.
Pooske loater mos Kat vannijs noar dörp. Aander zuster haar ook n potje kregen. Dij potje haar noam Haalf-op kregen, vertelde Kat aan Moes.
Nog weer n zetje loater was der n daarde potje ien wereld kommen en dij kreeg noam Haldaal-op, wis Kat bie thoeskomst te vertellen.
Doarnoa huifde Kat nait meer vot noar dörp tou.
Dou wer t winter. Was gain eten meer ien hoes en Moes stelde veur om pot vet oet kerk te hoalen, zodat zai doarvan eten konden. Mit wat muite kreeg Moes Kat mit noar kerk. Bleek al gaauw dat vetpot ien kerk leeg was! Dou wer Moes slim kwoad op Kat, omreden hai begreep nou pas noamen van jonge katten en wat of ter gebeurd was. Moes begon Kat vrezelk oet te schelden. Kat wer op zien beurt kwoad, greep Moes bie zien kladden en beet hom kop òf. Moezenvlaais von hai zo goud smoaken, dat e Moes haldaal mor opvrat.
Vanòf dij tied wer der op moezen joagd deur kat en dat doun katten tot vandoag de dag aan tou.
