Karel

Ik leerde hom kinnen dou e n moal mit zien pa bie ons kwam. Hai zat bie mie op schoule, mor was mie nooit opvalen. Mor t klikde geliek en doarom wer der òfsproken dat ik volgende weke n moal bie hom speulen zol. Hai wer deur zien moeke mit auto ophoald van schoule, want zai woonden op n boerderij n hail ende van t dörp òf. Dus ik kon mitvoaren. Heur auto was n hail schiere slee, veul dikker en mooier as onzent. En ook heur boerderij was hail groot. Ik haar nog nooit zo’n grode boerderij zain. Overaal wazzen deuren, je konnen der wel verdwoalen. Kareltje nam mie mit noar zien “koamertje”. t Leek mie wel n zoal tou, zo groot dat e was. Hai haar n hail schier berre, mit loaden deronder, dij vol wazzen mit speulgoud. Over de vlouer luipen traainrails, mit n hail ende hoezen, baargen en bruggen derbie.

Karel luit de traain rieden en vertelde onderwiel over zien femilie, dij in vrouger tieden hail belangriek west was. Hai kon dat bewiezen mit n boukje doar zien veurolden instonden, nog van ver veur de tied van Napoleon. Veur in t boukje ston n eerlieks femiliewoapen. En Karel legde mie oet wat of de taikens op dij woapen betaikenden. Man, man, wat was ik onder d’indrok.

En zo kreeg Karel mie in zien macht. Vanòf dij dag dee ik alles wat of e van mie vruig. Karel wos hail sekuur hou of e doar misbruuk van moaken kon. Hai spoarde, net as ik, sukerzakjes, en hai sloagde derin de mooiste eksemploaren van mie te kriegen. Loater haar ik doar aaltied spiet van, mor ja, din was t ja te loat. Hai luit mie sigretten pikken van mien pa, en dij deden wie din stiekom oproken in t paark.

t Was zummer, en Karel stelde veur dat wie ais op fietse n dagtocht moaken konnen. Ik von dat wel n schier plan, en zo kwam t dat Karel op n zoaterdag mit zien fietse bie ons brocht wer. t Was n prachtege dag en vol goie moud voarden wie vort. Broodjes in d’fietstazze, en n vlèzze ranja. Noa n laange rit kwammen wie bie n groot wotter. ‘Wie goan zwemmen,’ zee Karel. Ik von dat t nait kon, wie haren ja gain zwembroek en gain handdouk bie ons. Mor Karel zag gain probleem. Zwemmen kon ja ook in de blode kont. Hai trok zien klaaier oet en stapde t wotter in. En even loater was ik ook aan t zwemmen. De zunne was waarm en dreugde ons lief. Klaaier gongen weer aan en wie begonnen aan de terugtocht. t Leek mie t beste as wie dezulfde weg terogge rieden zollen, mor Karel bepoalde dat wie n aander weg namen. En zo kwam t dat wie op n gegeven moment nait meer wozzen hou of wie wieder mozzen. Wie wazzen verdwoald. t Wer al duuster, en Karel besloot dat wie bie n hoes aanbellen zollen. Even loater zatten wie bie wildvrumde minsen in de koamer te wachten tot mien pa ons ophuil. Hai was kwoad op mie, ik was ja d’oldste. Karel zee niks, hai speulde t aarme jonkje dij mit mie mitgoan was.

Ik haar der last van dat hai alles bepoalde. Dou ik noar Ulo ging, en nait meer bie hom op schoule zat, muik ik mie langzoamaan van hom lös. t Was spannend west, mor toch was ik bliede dou ik weer zunder hom wieder kon.