Kapitalisten

Veurop n geveltje van n winkel ston: “Goede waar en klein gewin, daar ligt verborgen zegen in.”
Ik docht: “As dat verborgen is, hou wait dij man dat dìn?”
Sloager Telkamp aar niks op zien geveltje stoan. Mit twij centen op buutse stapte ik noar binnen en legde aal mien geld op teunbaanke.
“k Wil wel eem n plakje worst hebben”, zee ik.
Hai snidt n plakje of en wil t geld oppakken mit zien vette vingers en zegt: “Woar is dij aandre cent?”
Ik zee, en ik wees eem: “Noast dije…” “Nee, hè, hè, n plakje worst is drij centen!” zee e.
“Snie der mor n stokje of!” zee ik. Hai keek wat vaals en zee: “Wat mot ik doar dìn mit doun, vertel mie dat mor eem…” Ik zee: “Ast nait waist, geef mie t mor!” Hai wol mie net n poke mit mes geven dou d belle ging. Der komt n vent in. n Echte stappertje, docht ik. Hai gait recht op teunbaanke aan, rammelt wat deur zien knipke, glidt der n stuver op. “n Plakje worst, Telkamp!” zee e.
Dij geft hom “mien” plakje en schoft “mien” centen noar hom tou.

“Baron Groenix van Zoelen” greep t wizzelgeld en klapte de deure achter zok dicht. Ik zee: “Ik was hier t eerste en dat was mien plakje, en doe hest hom mien drij centen geven……”
Telkamp was nou hailmoal vaals, hai knooit drij centen oet d kassa en gooit ze noar deure tou. Ik mit centen der oet. Dat was d’eerste en leste keer dat ik mit meer centen oet n winkel kommen bin, as dat ik der mit inging.

Veul loater vertelde mie n vent in n swaart klaid en n wit slabbetje op borst, dat der gounent binnen dij der zunder centen ingoan en mit de haile kassa der oet kommen. In Engeland nuimen ze zo`n vent n looier. Ik docht; knooier zal wel, Telkamp kin dat ding jawel aan teunbaanke vast spiekern……