Kaarzeboom in blui
Ik kin die mor nait uut mien kop zetten
k Wil aan wat aans denken mor
t Lukt mie nait – elk beeld dat ik
Oproup wordt in n handumdraai
Al weer aan de kaande schoven
Deur n prachteg ploatje van die
In dien bloumpiesjurk – t is niks aans
As de woarheid, mien woarheid.
k Bin in mien laifde veur die mit miezulf verlegen,
Mien heufd en mien haart worden trovven
Deur n fikse dunderbui,
In t verlangen noar die leg ik mien haand op
De stam van dizze kaarzeboom, ik zeg hum dien noam
En dan schot e zo opains in blui.