Junior

t Haile weekende was de regen mit bakken oet de lucht valen. En vandoage, moandag, was t nait veul anders. Veul lu gungen mit d auto noar t waark.
t Was dan ook vrezelk drok bie de weg.

Geert stön um n uur of aachte midden in n riege auto’s op de Rieksweg veur t verkeerslicht te wachten. t Licht was al drij moal gruin west mor t schoot nait op.
Elk en aine wol vanzulf op tied op t waark weden…
En zo schoot der ook wel ais aine deur t rode licht.
Geert wol net de riege auto’s veurbie rieden um ais wat ketrole te holden bie t verkeerslicht, dou e in zien spaigel zag, dat der rechts achter hum n auto over t fietspad aanrieden kwam. Haard toeternd.
Joa, dat zal die de duvel verdraiten, zee Geert bie zukzölf. Hai ree t fietspad op en zedde zien motor midden op t pad.

Kirrel in d auto toeterde nog aal deur, mor kön der nait langs.
Dou Geert op d auto ofluip, zag e dat kirrel zat te wiezen noar wat der noast hum zat.
Non ja, zat…, t was meer laankoet achterover liggen: n vraauw mit n vrezelk dik lief, dij t bliekboar slim benaauwd har.
Kirrel har t roam al noar beneden.
“Mien vraauw is aan t bevalen”, ruip e. “Wie mouten noar t Akkademies zaikenhoes”.

Geert huifde nait laank noa te denken.
“Kanst n beetje vlöt rieden?’, vruig e.
“Netuurlek, ik ree ja al as n baist”.
“Goud, ik rie veur die oet. Doe blifst zo dicht meugelk achter achter mie. Dou dien knipperlichten aan. En wat der ook gebeurt… doe blifst achter mie. Begrepen?”
Kirrel begreep t.

Geert zedde t blaauwe zwaailicht en twijtonege hoorn aan. En dou gungen ze aan de rit. Hai ruip de meldkoamer op en zee woar of e mit dounde was.
t Eerste stuk nog over t fietspad en dou gewoon over de weg. t Gung nait zo vrezelk haard, mor zie reden wel aingoal deur, terwiel t maiste verkeer mor zuneg veuroet kwam. Voak gung t over de linker weghelfte en hier en doar n stukje over t fietspad, teminnent woar of t vertraauwd was. Kirrel bleef stoef achter hum.

Meldkoamer belde in tied t zaikenhoes op.
n Menuut of tiene loater warren ze der. Zusters stönden heur al op te wachten.
Hier zat Geert zien waark der op.
Mor weer ais kieken hou of t mit de verkeersdrokte op de Rieksweg was.

Dou e n uur of wat loater noar de kantine wol um wat te eten, kreeg Geert te heuren dat der bezuik veur hum was.
In de hal van t bero stön n stroalende jonge voader mit n dikke toarde.
Zie warren nog mor net op tied west. En non wol e Geert bedanken veur de hulp.
Dij wol eerst waiten wat of t worden was en of t aal goud was.
“Joa man, aal goud, t is n jong. Aine van roem zeuven pond.
“Mooi”, zee Geert. “Ik bin slim bliede veur joe. Feliciteerd! Hou hait e?”
“Geert, wie nuimen hum Geert”.

Kirrel keek hum stroalend aan.
“Geert? Eerlieks woar? Geert?”
Hai was der ontdoan van en wol t mor zuneg leuven.
“Joa, ik vind t ook gain mooie noam, mor mien vraauw wol perse heur voader vernuimen…”