Jacht (2)
Ze haren Joakob bie zien oren. Ol boer Boer en ol boer Vriesemoa. Noa veul klókjes en n baarg verhoalen en fratsen over jacht haren z’ hom vongen. Hai haar zulf zegd dat e wel n moal mit dij ‘vlaggestok’ mit op jacht wol. Hai doulde op dij gevoarelke polsstok dij haitied mit mos. Mor hai haar haildaal der nait op rekend dat baaide oldjes t goud vienden zollen. Ze haren over t algemain gain verlet van kiekers. Aal was t allinneg mor te veurkomen datter nog meer proat wer. Baaid joagers wizzen zulf wel wat der mankaaiert en dat huift t hail dörp nait te waiten. Der wer votdoadelk n dag en n ploats ofproat woar ze bienkander komen zollen. Of Joakob wat gruins aandoun wol. Dij mirreg kwam al gaauwachteg. Nait makkelk kwam Joakob vlöt achter, zo’n onmeugelk laange stok. t Leek wel of zien fiets krompen was. Wiedbains fietste hai achter baaid joagers. Ze gingen oareg wied t veld ien over laange kloeterge klaailoanen. t Zwait laip hom ien stroaltjes over rug en zien boksem schuurde hom bie zien gat en bainen laangs. Ze heurden hom aal n zetje nait meer. Haildaal bie boer Kloassens achteroet zol der nog n joager bie komen. Doar bleven fietsen stoan en zol t lopend wieder. Dou ze doar kwamen, sloug Joakob schrik ien de bainen bie t zain van auto dij doar ston.
Dit zol toch nait woar weden, dij auto kon hai wel. Jacht zakte hom aal geliek onder ien zien stevels. Plietsie. Leste keek net zo verbilderd as mitkomen man mit stok. “Wat of dij kloun hier mos”, was aal wat plietsie zeggen kon. “Hai dragt stok en t wild”, was kört wat ain van joagers zee. Der wer dij mirreg nait veul proat.
Dat was goud vonden joagers, din verjoag je ook t wild nait. “Mooi rusteg weer”, zee ol Boer bie neus laangs. Baaid oldjes haren oetstokt hou ze dij mirreg t wild aan de jas komen wollen. Noa drij stukken laand vil t eerste schot. Joakob kroop ienenkander. Hai kon zuk hoast nait goud hollen en haar ien ainen aldernoarst veul belangstellen veur zien stok. Hai zatter zulfs bie op knijen te schudden van t lagen. Baaid ollen stonden mit optrokken wenkbraauwen te kieken wat of der wel nait was. Hai lag laankoet op t gruinlaand. Nee, gain dikke hoas mor plietsie. Joakob was noamelk as eerste over n schut klommen en haar baaide ol joagers der overhìn holpen. Plietsie kon t zulf veul radder von hai. Hai haar ais n moal zain dat boeren mit ain hand aan dampoal bie boetenkaant over sloot hìn zwaaiden. Hai haar allinneg nait op boerenzuneghaid en n verrötte daampoal rekend. En din is honderd kilo oareg veul.
“Joe magen van geluk spreken, dat ie der nait ien valen binnen”, zee ol Boer. Plietsie stommelde overènd, raip nog: “Stom, en ston volgens mie toch op vaaileg”, en ging wieder. t Ging nait zo vlöt dij mirreg. Stok was ook oareg zwoar, en joe konden hom aigenliek mor op ain menaaier op nek droagen. Joagers bleven mor n ende oet de buurt van Joakob . Anderhaalf uur loader vil t twijde schot. Aandermoal gain wild. t Begon no toch wel gevoarelk te worden mit plietsie zien poebeltjes.
n Smaal bragelslootje was dizze moal boosdouner. Joakob haar veur baaide oldjes n plaank der overhìn legd noar aander kaant. Plietsie haar plaank nait neudeg. Zo’n lutje schietslootje sprongen joe ja zo over. t Was din ook n troage sprong, oet stilstoan mit baaid aarms noar veuren en ien ain haand t geweer. Hai sprong tekört en t was oareg bragelg. Hai zakte tot aan zien knijen ien de jirre, sloug haardop brullend laankoet veurover, en schoot.
n Aldernoarst maal gezicht. Of n smereg gruin monster van twij meter oet sloot bie waal op kroepen wol. n Dikke doeknekte rooie kop, onder bragel en n lucht om te snieden. En hai zwaaide alleriezelks gevoarelk mit t geweer.
Joakob zien dag kon nait meer stukkend.
Mit n oetgestreken hazzens docht e: “Zo, das no ains mooi veurnkander. Aigen schuld, wat n vrezelk grode hampel.” t Duurde even veur ze t laange lief aan kaant op waal haren. Plietsie haar ook nog n perbleem.
“ k Bin mien stevels kwiet”,bromde hai gramniedeg. Zo kon t nait laanger vonden baaide oldjes. Ze wazzen nog nait zat van t leven. Din mor gain wild, t was zo wel mooi west. Mor gaauw binnendeur weerom. Stoef bie boerderij mozzen ze even wachten op dij grode stinkerd dij n ende ien t achtern strampelde. Piep kon ien braand en Joakob kon din mooi even op t geweer van ol Boer pazen. Dou pas bedocht Joakob hom dat ze haile dag gain polsstok neudeg had haren. Ze haren hom mooi bie de poot, bedocht hom. t Was net of t zo weden mos. Ien ainen kwamen der twij eenden aan vlaigen. Joakob kwam kaalm ien t inne, legde aan en schoot. n Doublet, ze villen as bakstainen oet lucht. “Veur plietsie”, zeden baaid ol joagers vot. Hai haar zo’n aldernoast meleur had dij mirreg en zol doar vaast nog veul en voak van heuren.
Achter boerderij dee Joakob baaid eenden ien kovverbak van plietsie. t Was aal met aal nog mooi loat worden. Baaid ol joagers dochten dat t beder was mor gain klókje meer te drinken. “Holden joe tegoud jonges”, zee ol Vriesemoa. Ien t dörp ging elk zien weeg noa dat Joakob zien stok weerom geven haar.
“Hebben wie n baarg wil van had nait”, zee ol Vriesemoa, “van dij stok”, en keek ol Boer glundernd aan.
t Was dij dag nog nait doan mit aal ellèn, t hil nait op. Dou plietsie thoes kwam wol hai baaid eenden even oet auto hoalen. Hai dee kovverbak lös en der flotterde hom mit veul keboal vot n dikke eend liek veur de kop. t Knapte der over. Hai sloug verbilderd mit achterkop tegen deksel van kovverbak en vil achterover t toenhekje op rug maank rozen. Dokter, dij deur noabers roupen was ston der schudkoppend bie noa t aanheuren van zoveul ellèn op ain dag en t zain van dij grode jaauwsternde plietsie. Plietsie mos mor n dag of wat thoes blieven. Hai haar dattien kramkes achter ien kop. Twij oareg dikke blaauwe ogen, kop onder krazzen en n verstoekde enkel aan jachtdag overholden. Zien stevels ook nog kwiet en apmoal lutje winkelhoakjes van rozen ien boksem en jes. En nog mor ain eend over. Baaid ol joagers wazzen noa t aanheuren van ales t mit nkander ains, dat t beder was mit dizze kombenoatsie mor nait vernijs joagen te goan.
