Jacht (1)
Bie haarstdag kwamen ze weer teveurschien. Ol boer Boer en ol boer Vriesemoa. Inderdoad, ol boer en old. Ienainen wazzen zai der weer ’s Heeren wegen onvaaileg moaken. Striedveerdeg ien gevechtsgruin, mit t geweer schaif op nek gevoarlek bie stroat levaaiern. t Gevoar zat hom ien n oareg laange dikke polsstok, ain mit zo’n lutje vaaierkaant plaankje onderaan, dij ze overaal mitnamen.
Joakob haar ze aal n moal noaroupen: “Loat t geweer mor thoes jonges. Mit zo’n stok allinneg kin je z’ aal wel dood haauwen.” Baaid ol joagers haren oareg muite mit dij stok. Omreden dij stok datter din ook nait veul schoten wer. Ook botten wazzen aal wat stram en t zicht van baaid was nait meer zo schaarp en wel ains wat diezeg. Om nog mor niks te zeggen van vluggeghaid. t Schot bleef der voak nog aal ains ien. Mainsttied, as ze weerom kwamen van jacht, dronken ze n klókje ien kroug. Doar werren ze din mainsttied voak n moal nittjed. “Dokter haar t ook oareg drok vandoag nait, apmoal hoazen ien wachtkoamer. Ze haren liefzere en troanende ogen. Dokter docht noa laank onderzuik dat van t lagen komen mos.” En din der achteraan: “Of binnen joe ien t veld west jonges? Joe mouten dij laange stok ien twij haalven zoagen man, fezanten zain joe ja aal van ver aankommen.” Of: “Hoazen ril zeker jonges. Wie haren aal zain dat joe fietstazzen leeg haren”. “Der wordt zeker oareg streupt nait, aans haren joe vaast wel n baarg schoten”. Der kwam sums gain ende aan. Baaid oldjes vonden t goud, knezen wat en luiten zuk aanboden klókjes goud smoaken. Ook Joakob was der voak bie. Hai zee n moal bie neus laangs dat e hail groot dairenlaifhebber was. Hai hil van hoas mit peper, n doef ien soep mor n fezant haar e t alerlaifste. Of joagers wel waiten hou of ze n snip schaiten mozzen. Dat wizzen ze ja nait. “Bie zig”, zee Joakob. Dou wer t spannend, der was gain van aal dij t wis. “Zol k joe vertellen”, zee Joakob. “Dij snippen zigzaggen haitied as ze opvlaigen. Bie zig mot je schaiten din bie zag binnen joe te loat.” Sums duurde t even veur elk t begreep. Joakob mos t voak nog mor ains dudelk oetleggen. “Aans joe bie zag, dij snip schaiten binnen joe ja te loat.” Doarnoa kwamen der voak nog meer verhoalen. Ook plietsie wer voak nuimd en bleef nait boeten schot. Leste haar tot groot verdrait van aankomende joagers zuk der ien waiten te draaien. Hai haar bie wat boeren t jachtrecht kregen.
Netuur, doar haar hai ja haildaal gain verstand van. Dou zai hom n moal vrougen of e wis wat n ooi of rammeloar was wer e aldernoarst kwoad. Hai docht dat ze hom veur t zootje holden wollen. t Was gain joager, mor n schaiter vond elk. Hai wer mainsttied din ook nait vroagd bie jachtdoagen. Doarnoast zörgde hai aal joar wel datter meer verhoalen bie kwamen. Der wer zegd dat e nait mit veul wild thoes kwam. Hai mos bie elk wel wat goud moaken. “Bie boer de Groot achter boerderij haar plietsie lestdoags ienainen n holtdoef zain. Bam, n schot, mor hai haar nog nooit heurd dat n doef zo alleriezelkst gillen kon ”, zee Joakob. ”Vraauw de Groot was dou mit baaid aarms ien lucht ien heur blode tokus van t hoeske of stoven. Apmoal hoagel ien t gat en n baarg holtsplinters. Dokter haar teminzen twij uur waark had aal hoageltjes en splinters deroet te hoalen. En kwam nait allinneg deur heur grode en braide batterij. t Was grovve hoagel , dubbele nullen west”, wis Joakob te vertellen.
“En vraauw van boer Achterhoes haar lest linnenkaast op kop had op zuik noar motten. Zai haar noamelk apmoal klaaine goatjes ien heur linnengoud. Haildaal niks te vienden, tot boer zulf vroug woarom of hai zoveul goatjes ien zien onderboksem haar. Dou ging bie zien vraauw t licht op. Plietsie was n dag of wat leden om hoes en dak aan t joagen west en dou hong t wasgoud boeten”, glunderde Joakob. t Zol din ook elkenain nij doun of hai t jachtrecht vernijs weer kriegen zol. Veur ain man ien t dörp was plietsie oareg baang. Appie van gemaintewaarken haar plietsie ien buus wizzen ze ien t haile dörp. Mainsttied fietste hai n stroatje veur hom om. Appie haar n moal aan ziedkaant bie kerk stoan stroatvegen.
Hai keek ais n moal om hom tou en zag dat der ien boskes bie t ol kerkhof achter kerk vogeltjes zaten. Roege boskederij mit n hoge heeg der omhin. Achter heeg was n braide gracht dij ien daip oet kwam. Appie haar doar wel ains lienen zet mit n kikkertje of n viske der aan. Dikke oalen het e voak vongen. Ienainen zag Appie ain doeknekt achter heeg bie gracht laangs lopen. Hai bedocht hom nait en runde over t kerkhof noar binnenkaant van heeg. Ais kieken wel of dat wel nait was, en wat dij doar mos. Net dou Appie ien bocht bie heeg was wer haile wereld verropt deur twij òfgriezelk haarde knallen. Hai zag nog net dat drij eendjes dij op t wodder van kreus zaten te slobberen heur nek hangen laiten. Apmoal lözze veren dij ien t rond stoven en op t wodder lagen. Ze dobbelnden der aal drij verfrommeld bie. t Bloud steeg Appie noar kop, bounderde mit n dik stuk keboal deur heeg en ston ien ainen veur n verbilderde plietsie. t Geweer rookte nog. Appie brulde van kwoadens: “n Grode daaiernbeul dat e was, en hou duurt e eenden op t wodder te schaiten. Dit haar niks mit joagen van doun. En woar of joen hond is om eenden op te hoalen”. Dij haar e noamelk nait en dat wis Appie. Hai haar t wel ains pebaaierd, n hond mor kon doar haildaal nait mit oet de vouten. n Hond dij begreep hom ja nait en doar kon elk wel begrip veur hebben. “Of joe meschain n zwimboksem bie joe hebben?”, wol Appie waiten. Plietsie haar schoapachteg keken. Hai kreeg gain tied van Appie zwimboksem te hoalen. “ k Heb hom ien twij moal ien daip schopt”, zee Appie noatied aan elk dij t heuren wol. “Ophoalen zol je ze”, haar Appie nog n moal bruld, “aans breek k joe de poten en t geweer der bie”.
Plietsie en Appie komen nkander ien t dörp nait voak meer tegen.
As plietsie no zien rondjes moakt en Appie vegen zugt, bliekt dat e boudel vergeten is
en din ienainen weerom noar t bero mout.
