Itoalioans

Mit zien vraauw en zien baaide jonges was Geert n moal of vaaier mit vekansie noar Itoalië west. Aal noar t zölfde dörpke aan de kust. De leste poar joar gungen ze mit zuk baaiden. Hai huurde doar n mooi hoes mit oetzicht op zee. t Was doar gewoon slim mooi. En umdat e doar non al zo voak kwam begunden lu Geert netuurlek ook te kennen. As e bie de bakker kwam, wör e mit veurrang holpen en in de pizzaria wörden hai en zien vraauw as vrunden verwelkomd. Mor der wör hum ook vroagd wanneer of e non ais Itoalioans leerde.
En dus gung Geert op les. n Haile winter. As e de tied kreeg um even noa te denken en as t touvalleg gung over wat of e leerd har, dan kön e al oardeg nuver wat in t Itoalioans zeggen.
Dij zummer gung t weer noar t zölfde stee op vekansie.
Tied um te bewiezen dat e werkelk wat leerd har.
Zien vraauw har um al n moal noar de bakker stuurd um brood te kopen. Noa t buon giorno en una pane gung t proaten ook wieder toamelk goud. Mor hai har netuurlek van teveuren wel bedocht wat of e zeggen zol. Op de daarde dag gungen ze noar ‘heur’ pizzeria.
Dou ze der inkwammen zee Geert: “ Buon giorno, vorrei mangare qualcosa”. Ober von t geweldeg. Hai zee nog wat tegen Geert, mor dij begreep t nait en dee net of e t nait heurde. Zien vraauw gung tegenover hum zitten en vruig wat of e net zegd har. “Non, gewoon dat wie wat eten willen netuurlek”. Heur mond vuil open.
“Zie denken echt nait dat wie hier n ofwasbözzel of zuks wat kopen willen hor”. “Nee netuurlek nait, mor ik mout toch wat zeggen”.
Zien vraauw gnivvelde wat veur zuk hen. Heur bestellen könden ze gelukkeg gewoon oplezen van de koarde.
n Dag loater gungen ze noar de supermaart veur wat jam en keze en nog wat zoaken. Bie de kassa zee zien vraauw: “Vroag even of ze der plestieken taske bie döt”. “Ik wat nait hou of ik dat zeggen mout”.
“Wat zullen we non kriegen. Hest toch Itoalioans leerd. Wat is der non makkelker as vroagen um zon plestieken puut”. Zie keerde zuk um noar t wicht achter de kassa en zee: “Wost mie der even n taske bie doun?”

Doar muik ze n geboar bie dat veur t wicht bliekboar hail dudelk was. Zie legde zunder mekaaiern n taske op de baand.
Mor bie t ofreken gung t mis.
t Wizzelgeld was nait noar de zin van Geert zien vraauw.
“Most ais heuren”, zee ze. “Ik gaf die vieftegdoezend lires en doe gefst mie van vattegdoezend trugge. Ik mout der nog tiendoezend bie hemmen”.
t Wicht begreep der niks van. Zo leekt teminnent.

Zie zee t zölfde nog n moal. Non wat haarder. Zie wees noar t stoapeltje braifkes van tiendoezend in de kassaloa en zee dat ze doar nog aine van hemmen mös.
De boas wör der bie hoald. In hail dudelk Nederlands wör ook hum hoarfien oetduud wat of t probleem was. Geert heurde t van n ofstandje aan. Hai heurde hier nait bie. t Ende van t laidje was dat ze nog n braifke van tiendoezend kreeg en dat ze mit heur bosschoppen in de plestieken tas noar boeten luip.
Dou ze Geert veurbie luip snoof ze: “Doe mit dien Itoalioans”.
Kommende joaren gungen ze noar Spanje.
Hai gung nait op Spoanse les.