Interland 1949

Op t deele bie Kuper zien hoes waren wie hard aan t oefen.
Mörn was n haile belangrieke wedstried. Nederland (Meulnhörn) tegen Belgie (Zwoag en Koudaip).
Noa treenen ging Bernhardina, onze Penningmeester, bekend moaken wel wel wezen mog.

Dikkie Lub, dij nait tot vouten oet kon, was Piet Kraak. En t was ook handeg omdat hai aaltied zien Piel n Booge bie zok haar.
Zien kammeroad, Wiekie Stubbe (Jan van Schijndel), was ook in de achterhoede en dij haar zien Piel n Booge mainstieds ook bie zok.
Dij jong van De Vries was n echte verdediger omdat hai twij linker vouten haar, dus kon hai Rechtsback Frans Steenbergen wezen.
Berend Boven wer Spil Henk Schijvenaar, want hai kon die nog wel ains n doodschup geven.
In t middenveld “ston” Beekie Mulder alias Hennie Moring en Maarten Schuurke was Joop Stoffelen. Dij konden nait stokken of dood.
Jan Konte wol Abe Lenstra wezen, mor dat ging nait deur omdat e gain truukjes doun kon.
Dus wer e Rechtsboeten Joep Brandes.
Kootje Kuper, dij aaltied op schoevertjes ston te loeren, wer Middenveur Faas Wilkes.
Zien loopse hond, bie gebrek aan n elfde speuler, was Linksboeten Mick Clavan.

Toun was t de beurt veur n Linksbinnen en n Rechtsbinnen.
Noa n “Hollands Kwattaaiertje” mit de koppen tegen mekoar aan, wer besloten dat Jan Tiggeloar was Abe Lenstra.
Ik mog Kees Rijvers wezen, omdat ik net zo goud mit de linkerbain as de rechterbain voetballen kon.
Mor dat haar ik zulf nooit waiten.

Toun zee de Penningmeester: “Mörnvroug mojje om 9 uur bie t Meulnpad wezen, want de wedstried begunt om 10 uur.

Om 8 uur, de volgende dag, ston ik al bie t Meulnpad.
Om kwart over aachte was de haile elftal doar.
Mick Clavan ging vots mit ain poote omhoog tegen n poaltje miegen.
Ik docht: As e dat mor nait in de wedstried dut.

Opains heurden wie vrouw Schuurke gieren: “Maarten… Maarten… Maaaarten”.
Ik krieg n porre in de ribbekaaste en Joop zegt: Most even zeggen dat ik der nait bin.
Ik ruip trogge zo haard as ik kon: “Maarten zee hai is der nait”.
Hai stoffelde mie n trap achter tegen de knije aan, zodat ik as n schurreldouk op de grond vol.
Elk en aine votwezen, richting Belgie. Ik mit ain bain der achteraan.

t Olympisch stadion was n kouveld mit grammefoonploaten achter Koudaipsloane op Belgisch grondgebied.
Veur n zogenoamde thoeswedstried was dat hail gevoarluk, veuraal omdat wie gain Frans proaten konden.
Wie sprongen over sloot en kropen deur t stiekeldroad, behaalve Abe Lenstra mit zien laange bainen, dij wol der overhén stappen.
“OE”, kreunde hai, “k hang mit de kloten in t stiekeldroad”.
“Mok die even mithelpen?”, vruig Berend.
“Joa geern”, zee e. t Duurde wel laang veurdat e lös was.

Toun stonden wie midden in t Stadion.
De ainigste kiekers waarn Poepie en Leo, de peerden van Boer Bennink.
Wie braken vaar twiggen van n boom en porren ze in de grond veur doelpoalen, 10 passen wied, van hakke tot toone.
Toun vruig Kootje: “Woar is Mick Clavan?”
“Dij lopt in de laandjeknollen van Derk Boer zien voader, dat gaait noeit goud”, schrok Hennie Moring.
De Linksboeten snuffelde aalwat en plotsklaps vloog n hoase oet zien schoelploatske.
De Teeve der achteraan. Zai haar gain schien van kans. Dij hoase kon aale kanten oet.
Ik docht: ‘As dij onze linksboeten mor was’.

Wiekie greep zien Piel n Booge en begon te schaiten. d Eerste Piele vol twij meter veur hom op de grond.
“Most hoger richten”, ruip Abe Lenstra.
“Wat waist doe doar van of?”, graawde Wiekie.
“Mok die even mithelpen?”, vruig Berend.
“Blief doe mor vot”, zee e vergreld en schoot zien twijde Piele.
Dij ging liek omhoog en kwam mit n gloepstreek weer noar beneden.
“Doeken!”, ruip Kraak.
Wiekie wait nait woar e hin mot, stapt in n grammefoonploate, glid oet en dut n split woar Nadia Kommienietski gain peuntje aan zoegen kin.

“k Mot poepen”, zeurde dij jong van De Vries, “woar mot ik dat doun”.
“Goa mor in de sloot zitten”, zee Joep Brandes.
Hai haar t wel stoer, want kost hom goud heuren.
“Mok die even mithelpen?”, vruig Berend.
Steenbergen keek hom maal aan en toun keek e noar n toeste gras in zien hand en zee: “k Bin al kloar”.

Doar kwam Belgie aan. Der binnen mor aachte, verkloarde de Penningmeester en luip op d aanvoerder Derk Boer aan.
“Je m’appelle Bernhardina”, zee ze, “Hup, Holland, Hup”.
“Joa vast”, zee Derk, in poppie Vlaams, “wat dut dij joekel in mien voader zien toene, is dat dienent? En wat veur n stank is dat!”
“Oh”, zee Bernhardina charmant, “c’est Sjanelle nuumere sienke”.
Toun begon ze te fluustern en noa n zijtje was alles veur mekoar.

t Was besloten dat Hennie Moring veur Belgie speulen ging en d hond mog nait mitdoun.
“Begunnen wie nog?”, zee Derk.
“Nee”, zee Kraak, “t begunt te sputtern, wie kriegen regen, ik gon noar hoes tou”.
De wedstried wer òflast en n geliek spel verkloard.
Toun binnen wie aalmoal mor weer noar hoes tou goan.