In t Parredies…
Albert en zien bruier kregen muite over t belaid op d oll n heur boerenstee.
Bruier docht meer in geld…. Albert in goie gewassen.
Dou Albert vernam, dat e nait tegen zien bruier op kon, het e der mit kapt.
Mit n jutezak vol goud is e de wiede wereld introkken, op zuik noar vree.
Vanoet Tolbert belande hai bie de Belt an de Ronervoart en zag doar n poaltje mit n stok karton der aan. Te koop: acht deemt grond om te ontginnen… te bevragen bij…
Het was n aarg drassege boudel. Zeg mor gerust: n Moeras!
t Leek hom wel wat! Hier kon e zien gang goan. Zien aigen kop volgen!
En wat n rust! Wel n koppel waark, mor doar zag e nait tegen aan…
Binnen n poar doage het e t kocht. Op de Belt lag rommel zat om van te baauwen.
Teerblikken, golfploaten en zuks meer. Doar het e zok n hutje van baauwd.
Gain licht, gain wotter. Van alles niks!
Mit n proam, dij e omschik kopen kon ging hai der op oet om zwaarde grond aan te hoalen. Totoal het hai d haile lappe zo’n zeumteg sentemeter ophoogd!
Meer as n joar zwoare arbaid!
Dou bleek, dat der gain oafwottern was… Nog aal kon hai nait zunder stevels over zien bezit bentern!
Rondom den mor sloten groaven…
Dat gaf locht! Nou kon e gras zaaien en begunnen mit poten van eerappels, bonen en dat meer.
d Ol jong kreeg der moud van en luip doags te zingen in zien Parredies.
Mit n zaais het hai zien eerste gras maait en heut.
Dou kwamen der schoapen. Was makkelker en brocht ook nog wat op.
n Twijde hutje wuir baauwd om zien gerief op te sloagen en veur zien schoapen, zegen, n poar pony’s, n kaalfke… De veistoapel gruide as kool! Laand zat!
Via n smaal dakgeutje vong e t regenwotter op en kon dat via n slim vernufteg systeem mit n kroantje oaftappen.
De Belt was ook hier zien leveransier! Net as veur t licht!
n Grode zaklanteern broekde om zok bie te schienen as e der s naachts oet mos om te pizzen.
Wieders haar e gain licht neudeg! Zo gauw as t duuster wuir, was t sloapen en bie t lichten opstoan en an t waark!
Albert was gek op zegemelk. Aal doage anderhaalf lieter!
‘Bitter in de mond moakt t haart gezond’ was zien leus.
Socioale kontakten haar e nait. Enkel Wim Ploug, (mien schoulkameroad van d loagere schoule in Nietap) dij zien laand an zienend haar.
Het het n mooi zetje duurt, veurdat e kontakt wol, mor dou e vertraauwen in Wim kreeg was t kloar. Eem teuten mit n bakje zwaarde joege en mekoar helpen as t zo oet kwam.
Op zien drijennegentegste is Albert oet tied kommen.
As dank veur zien vrundschop het hai Wim t Parredies noaloaten.
Mit mien voar heb ik Wim doar n bezuik brocht. ‘Kerel man, wat ja n hemels stegie’ ruip mien voar en ik was t doar volmondeg mit ains!
Wim het der nog 25 joar plezaaier van had. Ook Martje, zien vraauw, dij der eerst niks van waiten wol, ging loater mit hom mit.
Der mos den wel n karrevan kommen, want in dij oale hut wol zai nait sloapen!
Wim haar n bult gelok! Mor… ook veul malheur!
Nou is e Martje kwiet en ook zien laand mos e vanwege zien leeftied verkopen…
Mor vannijs lacht t gelok ons tou!
Soamen mit ons allerlaifste vriendinnegie van d loager schoule, Jantje, hebben wie veureg joar ons tachtegste joardag viert in Roneresch.
En…. de oafsproak moakt, dat wie, -zo laank as dat kin- doar mit deurgoan! (en dat noa zeumteg joar…)
Houveul gelok kin je hebben!
