In gedachten
zit ze, moeske stil
mit heur hand n daip in t schoot
veur zug oet te stoaren.
t Is bie heur duuster, kil
en op toavel ligt n snee roggebrood
mit n plakke volkoren.
Op zug het zai zo niks te kloagen.
Krigt oet de buurt geregeld bezuik
al lopen ze heur deure ook nait plat.
Wel dut zai zug geregeld òfvroagen
hou dat aine t aingliek muik
dij nou gain familie of vrunden had!
Bie dizze duustere doagen
zo in t leste moand van t joar
is de stilte asmits nait te droagen
en ainzoamhaid al sikkom doar.
Bliede as d’r den ook aine binnen stapt
vertelt ze honderd oet
over heur tied, woar dij wel is bleven
aal dat ‘hoat en niet’ nait snapt
en het geweld, wat er in de wereld woed
ken toch ook gain mens mit leven!
Heur kinder binnen hun aigen weg insloan
mor binnen hun nust nait vergeten.
t Olske het n dikke pot mous opstoan
want ze kommen vandoage te eten.
Nog altied binn n d’r dizze duustere doagen
luu, dij ainzoam binnen en allain!
Op n wonder zit k nait te wachten
en wil ook nait zitten te kloagen
mor loat joe in Godsnoam even n moal zain
had k zo in m’n gedachten!
