Ikke, joa?

Van winkeln wor k kriegel, wor k seupel en roar (dat is wel n goie tekst veur n laid!).
Ikea. Ikke, joa? Nait recht. k Mout niks hebben van zukse grode winkels as dij van de dikke Zweedse meubelboer. Ik kin der nait best over, as k nait wait woar d’uutgang is en t pad nait vinden kin. En as der teveul te kaizen is, doar wor k ook nait bliede van. Ik kin nait op roakeldais hin goan en reken dat k mie zo even wat uutzuiken kin.
Nee, ik bin nait zo’n winkelder. d’Ikea wordt nait riek van klanten zoas ik, dij ophoalen willen wat ze neudeg binnen en wieder nait d’haile winkel deurstrunen willen. Hou körter dat ik in n winkel blieven kin, hou beter.
Mainsttied vin ik t aanbod van Ikea ook nait zo schier, moar k heb mie der doch n moal n boukenkaaste kocht, omreden dat k naargens aans wat vinden kon, dat der n beetje op leek.
In de woonkoamer haar k nog wel n schiere stee veur n kaaste. Dij mos vanzulf wel goud lieken bie mien aander meubels. Bie mien kolonioale meubels van Leen Bakker waren twij boukenkaasten te kriegen. Schaande genog waren ze baident te groot, d’aine was te braid en d’aander te daip. Dat wer den gain boukenkaaste in mien woonkoamer.
n Aander meugelk stee was in n gaankie tussen de twij sloapkoamers. k Wol doar n kaaste hebben in kaarzenkleur, net as de klaaierkaaste in mien sloapkamer. Dij kon k schaande genog naargens meer vinden. Haar k ze n joar eerder nog bie verschaaiden dou-t-zulf-zoaken stoan zain, de kaarzenkleur was in tied bliekboar uut de mode kommen.
Zowoar haar Ikea wat, dat mie paasde. De boukenkaaste Billy paast oardeg nuver op t stee doar k hom hebben wol en de kleur middenbroen komt wel oardeg bie kaarzenkleur. Bie t eerste aangezicht lieken ze sikkom spiergeliek.
Billy is t ainegste Ikea-meubel bie mien in huus en dat blift zo, want de Zweden hebben niks dat in de stiel van mien inrichten paast.

En de winkel is mie veuls te groot. As k wat hebben mout, huif k doar nait zuiken goan.
Ikke, joa? Ikke, nee!