Ien de bonen
Haalf stroekelnd kwam Hoas t achterhoes in. Gaauw stevels hìnzetten, din kon e dammee zo speulen. Moeke zol wel thee kloar hemmen stoan op t lichtje. En mainsttied lagen der op t aanrecht wel n poar meelkoekjes. Kon e zo weer vot. Ien keuken botste tegen n zuster dij net kieken wol wat of doar ien t achterhoes gebeurde. n Grode kloetenstamper mit n wit schoet veur. Hai mos even rusteg doun, din aaiber was laangs wèst vandoag. Hou of hai haitte.
“Hoas”, zee e.
Ze haar hom verbiesterd aankeken.
“Hoas”? vroug ze.
“Joa, aigliek Hemmo, mor elk zegt Hoas, omreden mien lipke, en mien grode oren”. Zuster wis t even nait meer. Hoas glunderde. Hai mos van zuster mor eefkes veurzichteg bie Moeke boven kieken. Moeke zag hom ien verwondern op hozevörrels stil veur t waigje stoan.
“Ze hait Trientje”, zee Moeke zaacht. “Twientje n mwooi wichtje”, zee Hoas “en ze hwet gewlokkeg gwain maal lipke zowas ikke. En ze hwet gwewoon lwutje oortjes”. Hoas doekte Moeke even stief aan en zag dat ze slovve ogen kreeg. Moeke streek hom deur t hoar. Hai mos mor gaauw boeten speulen goan. En as e bruier Tjeerd zag, mos e hom votdoadelk noar boven sturen. Dij mos noamelk op bosschop veur Opa. Tjeerd dij net thoeskwam, zee male woorden toun hai t heurde. Zuster greep hom vot bie t oor.
“Dat wol ze nait heuren, en zeker nait van zo’n grode jong. Hai mos vot noar Moeke, en aans kon e ook nog wel n schop onner zien kont kriegen”.
Hoas haar twij oldere bruiers. Tjeerd dij was net dattien worden en Onno was bienoa twaalf.
‘Beren van jongen’ zee Hoas zien Pa, ‘en veuraal nait makkelk, doar kinnen wie wel tien Hemmo’s veur hemmen. Dikke deugnaiten, dij bruiers van Hemmo’. Mor Opa was n verhoal op zokzulf. Dat was veur jonges n dik perbleem. Opa was n vrezelk nusterge en stoenze olle man. Hai woonde aal joaren ien zien klaain aarbaidershoeske net even over t spoor. Groapeg, haar gain begrip veur n aander en haile boudel laip hom deur. Opa was dik ien de zeuventeg en kon mìn lopen. Omreden hai n moal mit twij dikke tazzen bosschoppen aan t stuur nog even veur traain laangs wol. Hai haar traain wel aankommen heurd en ook wel zain. Bomen wazzen net noar beneden. Opa docht ‘kulkouk, doar kin k nait op wachten’ en ging om bomen hìn. Traain was radder en greep hom net bie pakjedroager. Opa het weken laang mit n broken heup ien t zaikenhoes legen. t Eerste wat e vroug dou e doar was:
“Woar binnen mien bosschoppen??!!”.
Hoas zien Moeke haar doar zörgen om. Din Opa was aal joaren allinneg. Toun jonges geboren werden, was Opoe aal laank oet tied. Jonges waren nait wies mit Opa. Ze mozzen om beurt aal week op bosschop. Opa haar din n boukje woar boudel ien ston, of hai haar n braifke. En dat wer voak n perbleem. As boschoppen din op keukentoavel oetpakt wazzen, pakte Opa t boukje of braifke derbie dij e zulf nog haar. “Joa mien jong”, zee e din, “dat huif k nait hemmen, staait nait op mien braifke”. Hai haar ain van jonges din mit t boukje op pad stuurd en zulf nog n braifke moakt, of net aansom. En din mozzen jonges weerom mit ‘verkeerde bosschoppen’. Din was t nog nait kloar… Opa mos haile boudel mit n stompke potlood noareken. Jonges wazzen din mainsttied vot nog nait weer thoes. Mozzen voak nog n moal weerom, omreden Opa zee dat sìnteboudel nait goud was. Opa haitied vergreld en moppern. t Was noeit goud.
t Gebeurde nogaal ains as jonges boeten bie achterdeur wazzen, dat Opa vergrèld van kwoadens ien t achterhoes ston wel of deur op slöt doan haar. Jonges mozzen hom dìn dudelk moaken of sleudel op spieker noast achterdeur hong of onner mat lag. Bie geluk zat deur din nait op n grundel…. Jonges kregen der vot van laangs as deur open was. “Wel of dat wel nait ommaans had haar!”. Der was gain proaten aan. Toun Tjeerd n moal bie t hoeske kwam, heurde hai Opa aal van vèr bèlken. Dij zat boven op dak, en jong mos votdoadelk plietsie en brandweer derbie hoalen, din ze haren Opa zien ledder stolen. Hai kon nait meer van dak òf. Tjeerd op n draf noar plietsieburo. Toun plietsie en brandweer der wazzen, ston haile buurt aal bie stroat. En Opa op dak mit n dik stuk keboal. Plietsie en brandweer zagen annerkaant hoes ledder bie dak omhoog stoan. Opa wol noamelk dakpannen op stee leggen en was achter t hoes bie ledder omhoog goan. Tou e aan veurkaant kloar was, docht e dat ledder vot was. Grode konsternoatsie. Opa wol nait om liek en plietsie kon proaten as n grode, ‘ze haren ledder stolen en doar was t mit doan’. Mainsttied sprak e din mit jonges of, wanneer e bie Moeke kwam kovviedrinken. Dij mos din bie stroat kloar stoan, as e kwam. Haile femilie was bliede noa t traainongeluk, dat Opa zien fiets stukkend was en nait moakt worden kon. En n nije fiets begrode Opa. Allìnt elk was vergeten dat Opoes òlle fiets onner n klaid ien t achterhoes ston. Moeke heurde van Opa’s buurvraauw dat e aal n zetje aan t oefen was mit opstappen. Dat wol nait, omreden Opa haitied mit verkeerde bain op trapper ston te autopetten, en din kon e nait mit anner bain tuzzendeur. Buurvraauw haar aal n moal zain dat Opa kletsnat mit fiets onner t kreus tou sloot oet kwam. En nou mos Moeke kloarstoan en hom opvangen as e kwam kovviedrinken, din hai kon nait van fiets kommen. As e aan t begun van stroat is, begunt e te bellen. Fietst nezzo laang hinneweer tot der ain aan komt. As t hom te laang duurt, loat e zok bie noabers laangoet ien heeg valen. Grode goaten ien heeg, Opa krazzen aan kop en n winkelhoak ien zien jaske. Kwoad op elk en op Moeke dij der niks aan doun kin. Nee, van jonges mag Opa aan annerkaant spoor blieven. ‘Opa lopt mit meulentjes’, mor dat moggen ze van Moeke nait zeggen.
Hoas dronk gaauw ien keuken zien thee op. Hai wol vot bie elk laangs om te zeggen dat e der n laif klaain zuske bie het. n Aibels mooi pòtje mit n goud lipke doar e orreg wies mit is.
‘Twientje, zìen zuske”.
