Hou t oavendrood in de wereld kwam
t Was oktober en snachts kon t wel al slim kold weden mor toch bluide er nog ain roos.
De leste van de laange haide zummer. Ze ston doar n beetje allenneg in dat paarkie noar de blauwe lucht te rekken en juust op dat ogenblik kwam der n wolke in t zicht en hai dreef langzoam de kaande van de roos op.
De roos docht: wat zol ik toch stomme geern ain wolke weden willen, din kon ik veul van de wereld zain.
En dou de wolke over t paarkie kwam strekde zai zuch nog ais n beetje hoger op.
De wolke keek noar beneden, zag de roos, en was op slag weg van heur. Wat mot dat fijn weden as je zo’n prachtige bloume binnen, docht de wolke en hai bleef zo laang as e kon boven t paarkie zweven om de roos te zain.
Aale doage vannijs perbaaierde de wolke zo leeg as e kon over de roos te zweven en de roos dee heur best om zuch zo laank meugelk te moaken om mor zo stoef as mor kon bie de wolke te weden en as de wolke vlak over heur schoof trilde de klaine roos van eelskeghaid.
Mor de haafstwind kwam en hai zag t speulen van de roos en de wolke…
In t begun nam e d’r gain sjoege van mor noa n poar doage wuir e òfgunsteg op de wolke en hai begunde wat haarder te bloazen.
Mor dat huilp hom nait, de wolke en de roos haren allenneg mor oog veur mekoar.
De haafstwind bluis haarder en haarder en de wolke huil zuch mit aale kracht aan t kruus van de kerktoren vaste.
Zo stief dat t kruus d’r nog schaif van staait. As je goud kieken kin je t nog zain.
En de roos? De roos rekde zuch nog ais extra om de wolke noa te kieken veur dat e achter horizun verzwon…
Mor wat de wind nait veurzain haar gebeurde; mit n haarde rukwind haar de roos aal heur mooie bloadjes verloren. Zai waaiden omhoog noar de wolke en dij kon nog net op tied zien aarms open doun en de bloadjes in zuch opnemen.
Hai kleurde d’r hailemoal rood van!!!
En as je t zain willen huif je allenneg mor te wachten tot de zunne onder gaait!!!
Vrij vertoald naor n verhoal dat veurlezen wuir deur Heinz Rühman op Duutse zender ZDF-theater 10-04-04
