Herinnern

Tot ainentwintegsten kin je joen biedroage inlevern veur Kreuze 52. Mien laive tied! Al weer n moand om? t Gaait mie aal veuls te haard! Dizze herinnern kreeg k van Bert Wijnholds ….en dat was goud! t Woord herinnern muik wat bie mie lös en was hier twijledeg ….
Herinnerns of, zo as Anita Witzier heur programmoa ‘Memories’, doun mie op dizze asgraauwe tied denken an ellende en schiere olle laifdes.

Dit joar haren wie de laangste zummer zeggen d’lu, dij t waiten kinnen. Mor net as vandoage hebben wie doar nait veul van maarkt! t Weer zel inderdoad wel schier west wezen, mor veur ons zulfs en in ons femilie- en kennissenkring was t haile joar aigenlieks net zo graauw as vandoage (8 dec ’14). Hier en doar n poar nije heupen was nog wel te doun …. om van de rest mor te zwiegen (k Wait zeker, dat Bert mie den in n volgende mail vragt om de boudel wat in te körten!). As t ainmoal begunt, komt t aal op bulten! En zo was dit joar veur ons dus ook. Bruier zat der net zo mit en haar t ook wel had. Reden veur mie om hom te nuigen veur n oetstapke. k Haar in d’kraande zain, dat ter in Laik, op Nienoord n ekspesietsie van 100 joar Laikster kraande was en omdat ons voar doar as kwoajong van 13 begund was te waarken, docht ik dat dat veur ons baaide wel n beetje ontspannen geven zol.
Gelokkeg zag e kans om zotterdags wat tied vrij te moaken: wie an d’raaize. “Wat n genot! Even n aander sfeer”, zee e dou e bie mie instapte. Tuurlek mozzen wie baaide ons verhoal even kwiet, mor noa n ketaartje zee ik: “Zo, nou over wat aans. Wie moaken der n zunnege dag van!”
“Dat is t ook ja! Schier weer en even ‘vrij’!” Ik dee d’radio aan en verduld …. de Erika Kapel speulde net zien populaire laidje ‘So ein Tag’. Beter kon t nait! Oet volle borst hebben wie mitzongen. De stress stoof der oet!
Bie Nienoord aankommen vertelde ik hom, dat ik doar voak mit ons voar west was. Dat was in d oorlog. Job Boer was dou de bewoner en haar der n fokkerij van Afghaanse Windhonden. “Den is t nou oareg mooier, ducht mie?” “Meschain wel, mor ik kon der dou ook hail mooi speulen!”
Ook de ekspesietsie luchtde op bie t zain van al dat olle raive, woaras wie zulf ook mit waarkt haren: n olle trapdegel, n heidelberger degel, kranten dij nog letter veur letter zet wazzen en aal t aander raive, was veur ons as n medezien! Bie t òfschaid hevve t nog had over d’oorlogstied. Doar was prakties niks van aanwezeg. Heb de man van Historisch Laik beloofd hom doarover nog wat op te sturen. Mou k nog aal doun! Kommende weke mor ais waark van moaken, ducht mie.

Op trograaize noar d’auto vertelde ik bruier, dat ik hier ook veur d’eerste moal traauwd was.

“Hè? Doar wait ik ja niks van! Bis t doe den al eerder traauwd west? Wenneer den?” Ik laggend: “Joa, dou wastoe ook ja nog mor n hummeltje dij pisdouken volmuik!” Hai nog verboasder: “En hou old wast doe den?”
“Zeuven”, zee ik en vertelde hom, dat ik op de Flint in Nietap op schoule goan haar en mainde, dat ik al wat scharrelderij haar mit Jantje. n Poar oldere kinder bedochten, dat wie wel n bruloft organizeern konden om wat lol te trappen. Baaide wat opdoft mit olle polten togen wie noar Nienoord. Der heurde ja ook n feestmoal bie! n Emmer vol beukeneutjes opzöcht in de bozzen bie Nienoord en dij achter d’schoule onder t fietshok opbakt in roombotter.
“Roombotter in dij tied?”
“Joa! Haar ain van d’boerenwichter bie moeke oet d’kelder snaaid!”Bek vuil hom open van ongeleuf.

Onderwegens noar hoes mos mit alle geweld t ploatje ‘So ein Tag’ weer draaid worden.
Thoes kommen vertelde ik moeke, hou of wie t had haren en tegen t brood-eten haar k t bekje nog aal aan schieterij ….
“Hier”, zee ze en langde mie t bordje tou. “Nou mor n zetje kaauwen in ploats van kaauweln.” Geliek haar ze, ik pruifde dat zai der genogt over heurd haar en begon an mien eerste stoetje. Tenminste, dat wol ik, mor dou rappelde de telefoon. “Dat kin der ook nog wel bie!”, was moeke heur reaksie.
“Mit Klaas.”
“Mit Jannie B”, was t antwoord.
“Jannie B.? Dij ken ik ja nait! Sorry, ie mouten even dudelker worden!”
“Kinst Jantje H. den nog wel?”
Ik ston paf! “Wat? Eerlieks? Bistoe dat echt? Hou is t meugelk! Ik haar t vanmiddag mit bruier over die, dou wie op Nienoord wazzen bie d’ekspesietsie van t Leikster kraantie! k Vertelde hom van ons traauwen. Herinnerst die t nog?” “Nou en of!”, en zai giechelde as n bakviske. “Doar wol ik ook eerst hen, mor t is mie in d’schounen zakt. k Heb der ook joaren waarkt!”

Meer as n uur loater at ik mien brood op! “Kerel man, wat glunderst ja!”, was moeke nijsgiereg.
Zai was minder blied as ik, mor op berre wol mie t verske ‘So ein Tag.’ nait oet kop! Zo tegen de kaarstdoage as t aarg donker is en as doarbie t oflopen joar ook oareg roeg west het, is ain zo’n oetje opains weer n geweldeg lichtpuntje!

‘So ein Tag, die müsste nie vergehen!’

Ik wens joe geern net zokse oetjes. Krieg je weer wat locht.

Schiere Kerst en n goie joarwizzeln!