Haarm en zien trompet
Mien zwoager Haarm Drent was al op tied bie d’meziek. Zien voar nam hom veur op fietse mit noar t korps in Woagenbörgen. Haarm mos zien lutje hoorntje zulf vasthol len, de tuba van voar hong aan t stuur. Dou ze van Boneschaans d’Hamrikkerweg op rieden wollen, kwam d’boudel in knel en stoven zai liekoet, Dallengoa’s graachte in! Voar vergreld, mor noa schoon goud toch mor wieder.
Voar was boer en Haarm ging noa d’legere schoule noar d’ambachtsschoule in Winschoot. Hai wol geern timmerman worden. Hai wos bienoa alles van Nij- Dou e achttien was, kreeg e n oproup om zok te melden in Nijmegen. De lochtmacht haar schienboar verlet om hom. Ondanks zien kennis van timmern en hoornbloazen, was e aarg onzeker as t om vrumde zoaken ging. Dat was in t leger nait aans. Wat n soldoat was en wat e doun mos, ston aal in n boukje. Van d’lu dij nij kwamen wuir verwacht, dat ze dat boukje noa vattien doage oet kop konden. En doar zat e mit n groot perbleem! Elke oavend op zien koamer dee e zien gloepense best om de bou del tussen d’oren te kriegen mor hou of e ook ploeterde, hai kreeg t der nait in.
Zwaiten dokter, emmers vol!
Dou zien meerdere langskwam en vroug, wat der aan t haandje was, zee e: ‘Dat kin
ik nait! En al lees k t ook doezend moal, den lukt t nog nait!’
‘Wat kun je dan wel?’
‘Timmern en hoornbloazen.’
‘Nou, dan kun je toch wat! Ik zal kijken of ik daarin wat voor je kan vinden.’ En vot was e. Haarm bleef in spanning achter, mor was blied dat e zien verhoal kwiet was. n Poar doage loater komt de man weer langs. ‘Wat voor instrument speel je?’ ‘Trompet!’ zee Haarm mit n grode grijns op zien gezichte.
‘Dan denk ik, dat ik wel wat voor je heb. Maandag moet je je melden bij …’ (en hai nuimde n noam).
Zel wel aine wezen, dij n schuurtje bie t hoes hebben mout, was Haarm zien gedachte.
De man achter t bero bleek aine te wezen van de Koninklijke Luchtmacht Kapel en dij vroug hom n stokje veur te speulen.
Haarm, stutternd: ‘Dat kan miet, k heb mijn trompet niet bij me. k Wait nait of dat wel kin … oh, sorry: ik weet niet of dat kan. Het mondstukje moet wel passen hè?’
Ook dat was gain probleem. Dij wazzen der in soorten. Hai speulde de man n stokje veur en dij wuir aal enthousiaster. ‘Kerel, geweldig! Je bent aangenomen!’
Vanòf dat moment mos e weeklieks repeteren mit t korps en as e thoes kwam, stroalde hai t oet. En mor kwedeln en vertellen hou of hai t wel trovven haar.
Twij moal het e in Delft mitdoan aan de Taptoe. n Belevenis! n Joar of wat leden vertelde hai mie, dat e toch wel n beetje stom west was: ‘Dou k dainst oet ging hebben zai mie aanboden beroeps te worden bie t korps. Haar k achternoa doun mouten. Mor dou wol k nait zo wied van hoes!’
Hou roar … of mooi … kin t lopen?
