Grunnen:
Grunnen oh Grunnen wat hest mie veul te baiden,
van Oldambt. Westerwol tot aan de Maiden.
Rustieke durpies, mooie natuur,
geniet der mor van, t is puur.
Kopp van Grunnen ain pronkjewail,
het golden laand dat is ons dail.
Goa ik van Termunten noar de stad,
genog dieverdoatsie, veur elk wel wat.
Polders, waailanden en bos,
ook Westerwol mokt bie menigain wat los.
Deur t Oldambt goa ik noar Daam,
tot ik loater in Delfziel aankwam.
Grunnen is van ons, dat stait wel vast,
mor elke toerist is onze gast.
Doe hest mie veul te geven,
hier wil ik veur altied wel leven.
