Grunneger schrieverij: Hans Elema
Ik wil dizze moal weer ais n gedicht doun. Of aiglieks n poar gedichten van ain dichter. t Gaait dit moal om Hans Elema, n man dij in 1904 geboren wer in Leermens as zeun uut n boerengeslacht. Hai stedaaierde Duuts en gaf les aan verschillende schoulen totdat e in 1957 benuimd wer tot hoogleroar Duutse toal- en letterkunde aan de universiteit in Stad.
Veur mien leujong
Geef mie dien haand en wees nait baang,
Wat mensen doun, dat duurt nait laang.
‘n Weerld gait onder ien bloud en vuur,
Mor boetn woult en wast netuur.
En aal duurt, wat doe bouws, ook doeznd joar
‘n Störm zet op – en alles is kloar.
Kom mor mien jong en geef mie dien haand,
Den wandeln wie baidn wied over ‘t laand;
De mensn … die roupm en ‘t is aal vergoan
Netuur waarkt ien stilte en dat bli’ bestoan
n Prachteg gedicht over de wilde wereld en de noatuur dij t aaltied weer wint.
Elemoa was n eernsachteg en gesloten man, dij twij bloumlezens moakt het over de schrievers Rietemoa, woar we t nog wel ais over hebben zellen, en Neuteboom, dij al ais veurbie kommen is. Zien aigen gedichten verschenen her den der in verschillende bloaden, mor hai het ze nooit uutgeven in n bundel. Eerst noa zien dood verschenen in 1977 n Nederlandstoalege en Grunnegstoalege uutgoave van zien waark. Elemoa was meer n waitenschopper, dij n bundel waitenschoppelke opstellen publiceerde over poëzie onder de noam ‘Poëtica’. Ook was e n zet veurzitter van de redaksie van t tiedschrift ‘Groningen’, n kulturail moandblad.
Elemoa von zien inspiroatsie veuraal in de noatuur en t boerenleven. Hai beschrift de wiede korenvelden en de hoge luchten van t Hoogelaand, t Wad, körtom de Grunneger noatuur in ale joargetieden. De noatuur en t noatuurgebeuren hebben in zien gedichten dudelk n symbolisch kerakter. Zai beelden de körtstondeghaid en de vergandelkhaid uut van ale leven en de onontkoomboare macht van de dood. Hieronder volgt nog n gedicht van Hans Elema. t Gaait over de leeglopende kerken en ol domie dij t ook nait zo goud meer zitten zugt. Woar dut e t aiglieks nog veur?
Preek
Op preekstoul stail ol domie Wijs.
Gain mens ien kerk. Veur hom gain neis!
Het is hom aigelk braid noar t zin
Omdat e non ais zegn ken
Wat hai ien va,eg joar vergat.
Hai is ‘t gezoes ook doaneg zat
Van &en geboodn op zundagmörn
En bruiermoord bie noaste hörn.
Dus volt e hann en sprekt ‘t gebed
Den leest e regels van de Wet.
Hai zingt allain, mit haisterg geluud
En dut ‘n sent ien kerkepuut.
Ien biebel stait, dat God de Heer
‘t Old Sodom spoarde, nog ain keer
Aans dr mor &en gain zunde deedn.
Dat is aal haile &edn leedn
En domie denkt, dat non meschain
God ook tevree is mit mor ain.
Bekeert joe toch, bekeert joe luu
“Christus is ook gestorven voor U.”
Mor kerk is leeg en van ‘t verwulf
Klinkt ‘n daipe stem, dei zegt: “Dou ‘t zulf.”
Domie is eevm haildaal verhillerd
Zo is ‘t hom ien ‘t Groot Bouk nait schillerd.
Den volt e stil zien hann mor weer
En beedt veur ons, – veur leste keer.Of ‘t nog wat helpt, dat wait ik nait…
Ien aals gevaal: ‘t is ‘t end van ‘t laid.
Elemoa was dus eerliekse dichter dij ons nog aaltied wat te zeggen het.
