Grunneger schrieverij: Derk-Sibolt Hovinga

Oldambster boerenlaid

Onder hoge, lichte lochten
Mit heur witte wolkenvlochten
Ligt mien weelderg korenlaand.

Boerderijen, hoge forten,
Stoan as machtege konzorten
Braidoet in de zunnebraand.

Grieze, glenne, open wegen
Lopen liek, as lichte vegen
Tot aan poort van pollerdiek.

In dei stille, wiede kimmen
Fluustern doezend zaachte stemmen:
“Olde Ambt, doe bist mien riek”……

t Gedicht dat ie net lezen hebben, is van de dichter Derk Sibolt Hovinga.

Hai leefde van 1909-1990 en is aaltied n echte Oldambster bleven.
Dou ik nog mor net mit de schrieverij begonnen was, wer ik lid van de Grunneger Schrieversverainen en dij club huil regelmoateg bieainkomsten veur schrievers en dichters om veur heur belangen op te komen en veuraal om de schrieverij op n hoger plan te brengen. k Wait nog dat ik op ain van dij doagen mit Derk Sibolt Hovinga aan de proat kwam. In mien ogen was hai n haile grode, omreden hai haar n bult bekendhaid en hai muik wonderliek mooie netuurgedichten.
Derk Sibolt was de zeun van n hereboer oet Oostwold. Zien voader von dat e leren mos en zo kon t gebeuren dat e noar t gymnasium ging en loater zulfs noar d’akkedemie in Stad. Hai stedaaierde doar olde toalen, geschiedenis en Germoanse toalkunde. Hai zol dus n waitenschopper worden. Mor zien oard ging meer uut noar t boerenwaark.
En zo ging e weerom noar d’olderlieke boerderij in Oostwold en wer boer. Mor zien eerste laifde, de toalstudie, bleek gain bevlaigen west te hebben, want zien gevuil veur dichterlieke schoonhaid bleef en zo ontston n schiere kombinoatsie van wat ze in t Duuts nuimen: Dichter und Bauer. Hiernoa n gedicht dat mooi dij kombinoatsie aangeft. Meertmoand mit zien wizzelnde roege weersomstandegheden is gain beste moand veur boeren, voak veuls te nat, mor veur n dichter geft dij moand n bult meugelkheden:

Meert

Meert is n ruierg peerd.
Mit waaiende moanen
Jagd over loanen,
Over de heert.

Mit hoagel en regen
Asmids ook
zunschien en dook
Komt e mie tegen
En reugt e zok.

Moakt mie as boer
‘t Leven stoer!
Moar nait de dichter:
Dei rit mit meert
Dat ruierg peerd
Mit waaiende moanen
Over de loanen,
Over de heert.

Hovinga is dus n eerliekse netuurdichter. t Gaait aiglieks nooit over mensen. Zien verknochthaid aan t Oldambt en zien verboazen over d’aalmacht dij hom omringt, komt dudelk noar veuren in zien bundels: Störm en Stilte, Miemern in twijduustern en Oogst van mien aander laand. Doarnoast schreef e ook nog balloaden en mythen en humoristische beriemde verhoalen. In 1982 verscheen Bloaren aan de levensboom. Zien carrière as dichter wordt aiglieks ofsloten mit de bundel Onder de regenboog. Nog gedichtje van dizze dichter-boer uut de bundel Oogst van mien aander laand is dizze:

Duustere gaange

In
De
Laange
Gaange
Deur het hoge vaallicht
Schient de moan.
Holle stappen op de stainen
Kelle sainen
Dei noar veuren goan

Deuren klappen dicht.

Wel duurt zok no woagen
In
De
Laange
Gaange
Van de hoezen
Van de boeren
Doar de spouken
In de houken
Van het törfhok loeren?

Allèn dei op ‘n ploats geboren is
Ken dizze angst verstoan

Ook hier dus weer over t bovennetuurleke van spouken en gaisten. In 1983 kreeg Hovinga de literaire pries van de Stichten t Grunneger Bouk.
Hai kwam uut tied in 1990.