Gerrit zien hounder
As ons kinder joareg wazzen den mochten zai altied kaizen wat wie dij dag eten gingen, en vandoage was Geert joareg.
Veurdat ik hom felisitaaiern kon ruip hai “wie eten vandoage pankouk”.
En doarom ston ik om een uur of twaalm mit n aai in de handen veur t beslag en schoot mie dat verhoal van Gerrit zien hounder weer in t zin.
Ik was end maai wat achter in toene aan loop, dou inains mien buurman Gerrit de kop over de heege hén stak en zee, “ik goa mit Mienie drij week noar Schoonoord, wie hebben doar een huusje huurd”.
“Dat is ja aibels mooi Gerrit”, zee ik, “t is nou mooi weer, magst hopen dat t zo blift”.
“Och dat komt wel goud dunkt mie, moar wist doe wel om de hounder dinken den, t vreten staait in de schure en om de twij doage mout der vris woater in dij bak in t boetenhok”.
“Dat komt aal goud”, zee ik, “en de aaier doar wait ik wel road mit”.
“Joa, mor dinkst wel even om de hoane hë dat kreng wil nog wel ais aanvaaln”.
Dou t zo wied was ging ik bie Gerrit achter in toene, doar haar hai n houderhok moakt mit n ren der aan woar ze scharreln konden.
Ik haar op de compostbulde n dikke graszodde oafstoken en dij nam ik mit in t boetenhok.
Dou ik deure open dee en der in stapde dou haar dij dikke hoan mie al in de smiezen.
“Ik woarschou die vrund”, zee ik, “ik geef die vot n schop as doe die nait gedroagen kist”.
Dou ik dij zodde in t hok gooit haar begonnen de hennegies der vot in om te pikken, moar dij smerige hoan dee de vleugels wied en kwam mit n noodgang mit de poten veuroet op mie oafzetten.
In reflex dee ik mien voude omhoog mor dat ging even te vlöt doardeur schoot mie de klomp van de vout oaf en de hoane kreeg hom liek veur zien snoavel. As n vlaigtuugje donderde hai op de grond trok nog ain moal mit zien poten en bleef dou stil liggen, … nekke broken… dat heb ik weer, hou kon t ook anders ‘en wat mout ik nou den’, docht ik, ‘Gerrit is ja wies mit zien hoan’.
Dou ik in hoes kwam was mien kammeroad Teake der ook net veur n kop kovvie.
“Wat is der”, zee mien vraauw, dij altied vot aan mie zucht as der wat biezunders is.
“Ik heb Gerrit zien hoane vermoord”, zee ik bedomd en vertelde t haile verhoal.
Teake laagde mie vaaierkant oet en zee, “Dat krieg je der van as je de klompen op de grui kopen”.
“Joa laag doe moar”, zee ik, “mor ik zit der mit”.
“Och”, zee Teake, “ik wait wel n hounderboer en doar goa ik mörgen toch hën om aaier te hoalen. Hai het ook van dij dikke broene hounder en den neem ik die wel n nije tude weer mit”.
Anderdoags kwam Teake mit n grode jutezak aanzetten, “Kiek mienjong, hest doe weer n nije tude en nait vot weer mit dien klompen begunnen te gooien hé”.
Ik gong votdoadelk de tude in t hok lösloaten en verdult, t was ja krek net zo aine. Blied luip ik weer noar hoes, ‘Doar bin ik ja nog goud oafkommen’, docht ik, ‘zuchst ja gain verschil’.
De weken verluipen wieder rusteg en de nije tude haar zuch mooi aanpaast aan de rest van t toompke.
Mien vraauw en ik zaten snommerdoags achter t hoes dou de noabers weer bie hoes kwammen.
“En”, ruip Gerrit over de heege, “hest nog roezie had mit de hoane?”.
“Nee hor”, ruip ik. “wie binnen ja dikke kameroaden worden.
Omenbie n uur loater kwam Gerrit der mit zien Mienie deur t toenhekje aanzetten om bie ons nog n kop kovvie te drinken en om te vertellen over heur vekaansie in Schoonoord.
Op n gegeven mement zee Gerrit, “Ik bin nog even bie de hounder west en t zugt der ja meroakel goud oet. Doe hest ze hartstikke goud verzórgt, moar, wat veur vreten hest ze wel nait geven?”.
“Nou”, zee ik, “gewoon was t doe in de schure stoan hest en zo nou en den wat gruinvouer”.
“t Is in elks geval wel biezunder vouer west”, zee Gerrit, “dij hoane ja… dat is n héne worden” en hai wér rood om de kop van inholden laagen.
Dou kon ik der ja nait meer onderoet en heb t haile verhoal verteld.
“Och”, zee Gerrit dou ik mien verhoal doan haar, “moak die der mor nait drok om hor, ik haar ja zulf n gloepende hekel aan dij hoane en ik ben blied dat ik hom eindelk kwiet bin”.
Inains wor ik aan mien boksem trokken en zai leutje Geert noast mie stoan, “kriegen wie nou nog pankouk pa” vruig hai.
“Joahur”, zee ik mit n braide grijns, “mor ik mos even kieken of ik gain hoaneaai haar”.
