Gepke

Geert har n jonge kelegoa bie zuk. Hai mös heur wat praktiekervoaren biebrengen en n beetje wegwies moaken in korps en Stad.
Gepke, drijentwinteg joar, kwam van Schiermonnikoog.
Zie was doar geboren en getogen um t zo mor ais te zeggen. En veural dat leste was goud lukt. Zie was oetgruid tot n vrezelk mooie vraauw. Heur laange blonde hoar was nog ais extroa blaikt deur zun en zee. En wat n figuur: Roem veurzain van ale rondingen dij der bestoan. Mor t mooiste van alles was, dat ze t zölf nait in de goaten har.
Of zie dee of ze t nait in de goaten har. Wel zal t zeggen.
Zo op t oog was mit Gepke alles dus in ödder.
Wat t plietsiewaark aangung: Doarvan wol ze zoveul meugelk leren. En as t kön n beetje vlöt.
Zie was noamelk nait van plan um heur haile loopboane bie de plietsie in Stad deur te brengen.
Nee, heur toukomst lag wat dat betreft op heur aailand. Doar wol ze bie de plietsie. Tegen Geert zee ze dat ze hier zoveul meugelk leren wol wat ze doar loater ook broeken kön.
“Mooi”, zee Geert, “Dan begunnen wie vandoage mor ais mit verkeer regeln.” Heur mond vuil open. “Verkeer regeln zeestoe?”
“Joa, wat dochstoe dan. Dat der gain auto’s bie joe rieden kan ik niks aan doun. Mor kanst noeit waiten hou of dat over n joar of wat is. En veurlopeg waarkstoe hier in Stad. Hier doun we dat wel. Teminnen as t ais n moal zo oetkomp.” Doar kön Gepke niks tegen inbrengen. Geert har n mooi kruuspunt oetzöcht. Nait te groot mor wel veul verkeer. Hai har de lichten op knippern zet. “k Zal die eerst zain loaten hou of t mout. De taikens dijst geven most kenst wel, ducht mie, mor denk der um: der zit ook n bepoalde volgorde in.”
Hai trok zien widde handsen aan en gung midden op de weg stoan. Stook ain aarm liek umhoog en gaf n beste stöt op zien fluide. Even loater stön alles stil.
En dou begunde Geert te regeln. Dudelke taikens mit aarms en handen en of en tou mit n stöt op zien fluide.
t Leek zo hail makkelk en Gepke stön der vol belangstellen noar te kieken. Zie har heur laange hoar opstoken mor deur de wind was t hier en doar al weer lös roakt. Noa n zetje luit Geert ale verkeer stil stoan. Gepke was aan de beurt um t over te nemen.
Lu op de weg keken heur ogen oet. Gepke dee net of ze t nait zag. Boetendes har ze heur handen vol aan t verkeerregeln. In t begun vuil t heur nog lang nait mit, mor noa n haalf uurtje en noa wat aanwiezens van Geert gung t al gaauw n stuk beter. Zie kreeg der recht plezaaier in. Der wör hail wat offloten en nait allain deur Gepke.

Ain kirrel wol Gepke vanoet zien auto even wat touroupen en trabde midden op t kruuspunt, dou e vlak bie heur was, op de rem. De kirrel dij achter hum ree zag dat nait. Nee netuurlek nait. Dij keek noar wat anders.
t Gevolg luit zuk roaden: kop-steert botsen. Alleneg blikschoade, mor toch.
“Zo heren”, zee Gepke. “Joe harren de kop zeker nait bie t verkeer. Jammer veur joe. En non van mien kruuspunt of. Zuik mor oet hou of je dit oplözzen. Weg hier.” Zie reden vot en bleven n eindje wieder stil stoan. Geert luip der hen. Kirrels stönden mit n drup aan heur neuze de schoade te bekieken.
“Goidag manlu”, zee Geert, “Ik zag t gebeuren: de veurste remde terwiel dat naargens veur neudeg was en d achterste keek nait oet. Baaide schuld. As je der under mekoar nait oetkommen bel je de plietsie mor. Ik mout weer noar t kruuspunt tou. As joe begriepen wat of ik bedoul.” Dat begrepen ze hail goud.