Gemaintewaarker

Hai woonde d’r allineg doar ‘onder schaive toorn’. Vot bie kerk, in ain van dij schaifgruide hoeskes. Van dij haile klaaine verzakde doeknekte woninkjes. Of d’r allinneg mor van dij klaaine kromme olle minskes wonen.

Hai was zo’n olle vint. n Grode, stevige kerel mit van dij rooie wangen. Kerdoat en eerlek, mor nait n aal te slimme oetkiek haar dizze zesteger.
Appie haar din ook de neudege bienoamen. Aalhouwel e doar zulf gain last van haar. Haar dudelk pelzaaier in zien bestoan.
Twij klaaine zwienoogjes dij bie zien glìnne rooie neus laangs keken. Hai luste noamelk groag n klôkje. Laip rond in n swoare mesjester boksem, n boezroen mit blokjes en om zien haals n rooie buusdouk knupt. Doarnoast op zien pet t woapen van gemainte. Doar was e orreg groots op.

Zien onmeugelk grode mesjester boksem werd om t lief vasthollen deur van dij braide hupzelen. t Was of e d’r in woonde.
Zien doagelks waark was t aanvegen van de rötzood dij n aander op stroat achter lait. Hai was stroatveger.
n Bakfiets mit n braide en ronde bezzum en nog n braide pladde schop d’r bie was zien raif.

Doarnoast konden joe aigenlieks ook zien grode graauwe handen d’r nog wel bie reken. In aal hórns van t dörp kwam je hom tegen.
Drok vegen en scheppen, en t lèste schoof hai mit zien grode handen op schop. Hondestront en peerdestront doar haar e n aldernoarste hekel aan. Din mos e noatied maist bie daip deel om handen te groetjen. n Handouk was e nait neudeg mit zo’n grode boksem.
Òf en tou draaide n sjekje.
Burgmeester, dokter, netoaris, domie hai kon ze aalmoal, en zai konden hom. Hai huifde gain kroekje kovvie mit veur onderwegens. Hai kon aal doag wel gobbeln van de kovvie mit kouk dij e van elkenain kreeg.

Sundoags noa kerktied kwam ik mainsttied bie zien hoeske laangs. Mit om zien binnen-ploatske n aanbouwde stainen muur. Joe konden d’r zo nait over hin kieken. Allinneg as ik op mien trappers stond, mit mien fiets d’r tegenaan. k Was allernoast nijsgiereg, doar k vogeltjes bie hom achter t hoes heurde. k Heurde sieskes, groenlingen en goldvinken fluiten.
k Haar ook zain dat d’r n hok mit n mooie vlucht stond. Boskederij, roegte, klimop en kamperfoelie. Hail boudel in de gruine vaarf. Dit haar k nait docht van Appie.

Noa n joar stiekom kieken kwam k deur touvaal mit hom aan proat. “Dat e van dij mooie vogels haar, en of k es n moal kieken mog”.
“Komst mor laangs mien jong”. “k Goa allineg nait mit joe noar kerk” zee e d’r kniezend achter aan.
Noa mien eerste bezuik was t kloar. Hai proatte aan ain stuk deur.

Zien aansproak in t hoeske kwam oet n grieze, vaaierkaant kastje mit n reustertje d’r veur.
Hai draaide din om houk van deur aan n knopke. Hilversom ain of twij zee e din.
Proaten kon je din nait meer mitnander zo’n lewaai kwam d’r oet. Zien koater Miekie en de vogeltjes waren alles veur hom. Hai vong vogeltjes mit zulf moakte klepkooien. Doarnoast hongen op beun mistnetten en slagnetten. Allineg lèste joaren waren ze nait meer bruukt.
As ik wol, din mozzen we van t haarfst t mor ains pebaaiern. Aibels mooie vogels haar e in zien vlucht.
Zulfs zien robientjes, mooi rood en as oalen zo glad. Ze kregen veul gruin en onkruudzoad.
“Komt van dörsmesien jong”, zee e en ik mos in n theekist mit zoad roeken.

Toun ik n moal tot schoul oet kwam stond e bie stroat te vegen. “Jong”, zee e “hou is t”.
Mit hom nait goud begreep k.
“k Kwam vanmörgen bie waarkploats mit aldernoarst pien in t lief”. “k Docht aalmoal wind, mor kon mooi weerom noar hoes veur n schone boksem”.

Hai vroug of mien Moeke ook om vief uur thoes was. Moeke begreep d’r haildaal niks van wat Appie mos. Ze werd d’r orreg ruier van.
Om vief uur raip hai “volluk” bie d’achterdeur.
Hai kwam d’r nait in want “mos nog op bosschup”. “Krieg boudel nait schoon mit mien nije wasmessien” zee e.
Moeke vroug wat d’r nait schoon was, en wat of e doan haar.
Hai haar zien buusdouken en engelse hemden wòssen. Mor nou zaten aal zien engelse hemden under t snót.
Moeke kon zich mit muite goud hollen. Dit was ja n eernsachtege zoak. Zai zee hom dat e de was weer oet mos zuiken en vannijs mos doun.
Nait aal bienander, en op verschillende waarmte.
Hai haar noamelk aal zien buusdouken en engelse hemden opspoart.

D’r waren zat genog en d’r kon n haile bult in t mesien haar e zain.
Dat mos e mor nait weer doun.
n Week loater was Appie bie meulen aan t vegen.
Tied veur n sjekje en toun zag e Moeke inains bie slachter en zai kwam d’r nait under vot.
Hai zee dat t toch wel n meroakel mesien was. Zuks schiere snótlappen en hemden haar e nog nooit had.

Sums, bie verjoardoagen mot verziede dit nogal ains aanheuren. t Verhoal wordt deur Moeke mainsttied vannijs aans vertelt.
Gain onfersounlek woord over Appie.
Zai holt reken mit dizze òfgerakkerd kerdoate dórpsgenoot.