Femilie 1
“Joa”, zee Ben, “ik goa noar Grunnen, ik wil eeven kieken woarst doe geboren en getogen bist”.
“Goud”, zee ik, “mor most die niks wies mokken loaten. As dij luu om die laachen omdast nait goud proaten kist, den zegst mor, kom mor even bie ons in Austroalië, den kinnen wie ook nog even laachen”.
Zo hai der noar tou.
t Ging oardeg nuver goud. Femilie kon ook nog n beetje Engels proaten.
Ben haar pemissie om ze nuigen veur n raaize “down under”.
Hai ging ze aalmoal bielangs. Hai redde zok best, ze verstonden mekoar.
Op n dunderdagoavend denkt e, ‘ik traktaaier mie op n puutje petat’ en stapt t eerste t beste petatwinkeltje binnen.
Dij haar n groot bred aan de muure hangen mit alles der op wat der te koop was.
Dit en dat : mit en zunder. Mien laive tied, wat n keur.
Ben staait doar n zetje noar te koekeloeren, gript in de buutse en telt zien geld.
t Is zien beurt en dij knoap achter teunbaanke kikt hom aan en zegt: “WEL?”.
“Zunder petat”, zee Ben, “asjeblieft”.
