Feestke

t Was gezelleg op t verjoardagsfeestke bie Mien en Jannes. Der wazzen n bult bekende lu en mit elk kon je wel n proatje moaken. Doar muik Geeske din ook goud gebruuk van. Mit d’aander vraauwlu haar ze al over de kinder, t weer en de nije mode proat. Derk har ze gain omkieken noar, omreden dij ston mit n kold pilske in d’haand te proaten over t voetballen, as of der op d’haile wereld niks belangriekers was. Op d’achtergrond speulde meziek van Glen Miller op n cd-tje. Doar huil Geeske nogal van, want dat was meziek uut heur jeugd. Mit Derk har ze doar op danst op de dansclub en iederbod as dij meziek speuld wer, din ruip dat mooie herinnerns op over jonk en verlaifd wezen.

Zo’n vievendatteg joar wazzen zai en Derk nou al traauwd. t Nijloodje was der nou wel òf, mor nog aaltied, as ze dij Glen Millermeziek heurde, wer Geeske haildal waarm van binnen en haar ze n beetje wenst noar dij tied van vrouger.
Doar kwam Jannes, heur gastheer, op heur òf. ‘Hou is t Geeske, zel wie even dansen?’
Geeske schrok op uut heur miemeroatsies. Zai laagde wat tegen Jannes en luip mit hom mit noar t stokje van de koamer dat bedould was as dansvlouer. Op de zaachte tonen van de meziek schoven ze vot. Zo ging t vrouger ook as ze aan t dansen gingen. Ze wazzen lid west van n dansclub en doar haar ze Derk kinnen leerd. Dat was dou n schiere jong en Geeske vuil votdoalek op hom. Wat was der in dij datteg joar n bult veraanderd. Derk har nou n veul dikker lief en op zien kop was nait veul meer over van de dikke bos hoar van vrouger. Nait dat e koal worden was, mor hier en doar scheen zien vel toch al dudelk deur zien proekje.
‘Hest dien verstand ter nait slim bie, wel?’ vruig heur partner lagend.
‘Och, ik denk wat aan vrouger. Dou haren wie dansles op dizze meziek. Wie worden zo langzoamerhaand wel old.’
‘Hou, old?’ wol Jannes waiten, ‘wel is hier old? Doe toch zeker nait? As ik die zo inschat, din hoalst doe de viefeg nog nait.’ Geeske laagde.
‘Dat zel die tegenvalen,’ zee ze, ‘ik bin de viefenviefteg al passeerd, heur.’
‘Din zugst ter nog goud uut veur dien older.’
Geeske wer waarm van binnen en har t gevuil as of ze haldaal n rooie kleur kreeg. Dij Jannes was ja zo’n haalfmale.
‘Zel wie ais n borreltje nemen?’ heurde zai heur partner vroagen. Doar haar Geeske wel zin aan. n Medium sherry zol der wel ingoan. Mit heur baaident luipen ze noar de toavel woar de draank op ston.
Jannes schonk heur hail gelant n drankje in en nam zulf n pilske.
‘Ie kinnen t goud mit mekoar vinden, nait?’ kwam Gittje Kwant, de buurvraauw. lagend bie heur stoan. Geeske geneerde zuk wel n beetje. Woarom muik dij Jannes ook zoveul waark van heur. Hai haar zulf toch n schiere vraauw.
‘Och, wie pruiten zo mor wat,’ redde Jannes de situoatsie. Gittje luip wieder.
Geeske luit zuk op de drijzitsbaank zakken en Jannes kwam bie heur zitten. ‘Ik heb heurd, dast doe nog elke dag aan t waark gaaist. Wat dust doe aiglieks?’
Geeske vertelde dat ze cheffin was in schouwinkel in n stadje n poar kilometer wiederop. ‘Dat bevaalt mie goud,’ vertelde ze, ‘din huif je ook nait de huile doagen in huus te zitten. Vrouger von ik huusholden doun wel schier, mor nou de kinder groot binnen, staait mie dat aal meer tegen.’
‘t Is hier waarm,’ stelde Jannes vast, ‘kinnen wie nait even in toene goan. Doar zellen nog wel ander lu wezen.’
Geeske von t wel goud. Wat was dij Jannes ja n gezellege kirrel. In toene keken ze noar Jannes zien planten. Doar muik e nogal wat waark van. Hai wees heur op zien bolbegonioas en op de prachtege pioenrozen dij e kweekt haar. Geeske vuilde inains n aarm om heur middel. Wat wol dij Jannes nou? Aiglieks von ze t wel lekker, mor dat mos ze toch mor nait touloaten. Ze dee n stapke op zied, zodat Jannes zien aarm zo wat in de locht hangen bleef. ‘Zellen wie weer in huus goan?’ stelde ze veur. ‘Och, loaten wie hier toch nog even stoan blieven. Wie doun ja gain mens kwoad. t Liekt wel ofst n beetje baange veur mie bist.’
‘Nou, nee, dat nait, mor as aine ons zo zugt.’
‘Waist doe dat ik eerlieks mainde, dast doe nog gain viefteg joar wast?’ vruig Jannes heur: ‘Doe zugst ter ja nog zo mooi uut. Haldaal nait old.’
Weer kreeg Geeske dat waarme gevuil. Aiglieks von ze t best mooi dat Jannes zokse dingen tegen heur zee. Dat dee Derk ja nooit meer. Netuurlek luit dij ook wel maarken dat e nog wies mit heur was, mor dat was al zo gewoon. t Was wel schier om dat ook ais van n aander te heuren. Jannes kwam weer n stapke noader en legde nog n moal zien aarm om heur middel. Och, as goie vrunden mos dat kinnen. Ainkinneg huf je ook ja nait te wezen. Derk muik ook ja wel ais waark van Mien op n feestke. Zai en Derk konden ja al joaren goud opschaiten mit Mien en Jannes. As Jannes zo dee, vuilde ze zuk weer haildal jonk en wer ze zomor weer verlaifd. Jannes draaide zuk wat om en nou ston e recht veur heur. Hai keek heur aan met n verlaifde blik in d’ogen.
‘Zelst wel roar vinden,’ flusterde hai, ‘mor ik zol die nou best n smok geven willen.’
Veur dat Geeske der op verdocht was, vuilde ze zien lippen op dij van heur. Ze wol hom òfweren, mor dee t nait. Wat was dat n aander smokje as Derk heur wel ais gaf. Veur ze der op verdocht was, smokte ze hom weerom. Dou schoamde ze zuk inains en dee n stapke trogge. Mit n rooie kop keek Jannes heur schoapachteg aan. t Zel wel van de draank komen, docht e, mor ik bin ja haildal gek van die. Loaten wie mor gaauw noar binnen goan. Geeske wol al aanstalten moaken, mor doar vuilde ze Jannes zien lippen weer op dij van heur en hai drokde zuk lekker stief tegen heur aan. Dat wer toch te gek. As aine dat zag, din was t geteut ja nait meer van de locht. Ze rukde zuk los en hoastte zuk noar binnen. Jannes stevelde achter heur aan.
Derk ston mit Mien te proaten. Der wazzen al n bult mensen noar huus goan. Geeske ging bie heur stoan.
‘Vernuver je joe n beetje?’ laagde Mien tegen Geeske, ‘Ik zeg net tegen Derk, dij baaident hebben wie vanoavend gain omkieken noar.’ Geeske vuilde dat ze n kleur kreeg.
‘Huifst nait zo te kleuren, maaid,’ zee Mien, ‘mien Jannes mag der nog best wezen, hur. Magst hom wel even lainen, as ik ter mor nait op wachten huif.’
Geeske vuilde zuk betrapt. Mor goud dat Mien t sportief opnam.
Noa d’òfwaske gingen zai en Derk op huus aan. In Geeske heur kop spoukden nog aal Jannes zien smokjes en ze schoamde zuk n beetje, dat ze dat fijn vonden har.