Even op (Pieter)pad (2)

t Pieterpad is n mooie wandelroute dwaars deur Nederland,dij lopt van Paiderboeren in Grunnen tot aan de Pieterberg in Maastricht. Ik heb n poar doage van de zummervekansie oettrokken om n dail van dizze wandelroute te lopen.

27 juli Groot Dochteren – Varssel 20 km

Op de koarte is hoast gain bos aangeven, mor toch loop ik aalweg tuzzen bozzerij deur. Meschain binnen de percelen bos hail smal, mor doar maark je niks van as je lopen. Allenneg in de buurte van dörpkes loop je tuzzen de velden deur.
Dit is t laand van Staring, de beroemde dichter oet t begun van de negentiende aiw. Ik stel mie veur hou of de man, meschain wandelnd mit de stok in d’haand, of meugelk in n koetse zittend, de weg volgde, dij no Oude Vordenseweg hait. t Is n stoatege loane tuzzen beukebomen deur. In Staring zien tied mout hier nog n onòfzainboar haaideveld legen hebben, mor no is t volgruid mit bozzen. Slim schier binnen netuurlek de laandhoezen, dij je in dizze kontraainen tegenkommen. De riekere lu ontdekten dit schiere laand en baauwden der heur boetenverblieven. Grote, stainen herenhoezen mit biegebaauwen dernoast en netuurlek grote stokken laand mit bozzen der omtou. Ook dat mot Staring kend hebben, zulf woonde hai ja ook in n kesteeltje, De Wildenborch bie Lochem. Hier schreef Staring zien bekende Jaromirverhoalen.
Jaromir was n priester, dij in zien studententied zok n moal veur de duvel oetgeven haar en doardeur zien verblief in n haarbaarge nait betoalen huifde. Dit wer hom deur de duvel zulf nait in dank òfnomen. Doarom sluig dizze twijmoal terogge, en de gevolgen doarvan kin je vinden in d’omgeven doar ik no aan t wandeln bin. Ik heb zeten onder de toren van Lochem, doar Jaromir de klepels van de torenklokken op de kop kreeg. En ik heb de voutòfdrok zain van de as hond vermomde duvel in de biebeltaik van
Zutphen, doar Jaromir tiedens n vastenperiode deur dijzulfde duvel verlaaid wer om n kippenpootje òf te kloeven. Ik vuil mie as wandeloar verwant aan Jaromir, dij noa dizze zunde een vouttocht oflegde, voak gebukt onder honger, kolle of hette. Gelukkeg huif ik nait haildal noar Noapels, Varssel is wat dichterbie!
En honger lieden huif ik ook nait. Meschain dat hette mie nog parten speulen zel.
Allenneg t Kienveenpad, dat noast t Pieterpad ligt, let nog wat zain van de roege netuur van vrouger. t Is n lutje stokje wildgrui, dat wel hail netuurlek liekt, mor juust deur menselk ingriepen ontstoan is, zo vertellen mie de borden. t Pad kronkelt langs de randen van n drazzeg haaidegebied mit hinter en twinter wat lege jeneverbezzenstroeken. t Is no hail dreuge, mor toch binnen der wat vennechies. In natte perioden kin n groot dail van t gebied blank stoan. En oh, wat is t er schier. En veuraal stil. Hier kin men zitten zunder steurd te worden. Hier komt n mens pas echt tot rust.