Ernst mit Puikee kwaliteit!!

Banketbakken was zijn leven
‘De bekende Veendammer Ernst Puik (76) is niet meer…’

Dat kopte t Dagblad van het Noorden begun van weeke.
t Was even sloeken. Alweer aine!

Decennia geleden t feestbeest van de Parkstad…
En oet dij tied ken ik Ernst…

Binnen zien bedrief mos t aal perfekt wezen, mor doarboeten haar e schiet aan alles!
Dag en nacht knoeien was veur hom gain punt.
Mainegmoal ben ik snachts bie hom binnen wupt.
Den zag ik deur t achterroampie dat e nog drok dounde was en kon ik mien zinnen nog even verzetten deur wat mit hom te oll-hoeren.

Ernst was n Hilversummer. Was doar start mit n banketzoak, mor kon nait genogt omzet draaien. ‘n stee van niks!’

Dou e n advertensie las over n nije Winkelpromenoade in Veendam was e votdoadelk spekkoper. Hai huurde – mit de waitenschop van zien veurege stee nog in gedachten- n houkstee, woaras e gloepens wies mit was. “dit is t mooiste punt van de Promenade! Hier loopt altijd volk!”
Hai kreeg geliek.
t Wuir beredrok. Elke moand lait e mie zien nije omzetten zain…

“Dat huift toch nait”, sputterde ik. “Doar moust nait zo open over wezen, wat gaait mie dat aan!”
“Jij mag alles van me weten, geen enkel probleem!”
Hai was as n kind zo blied, dat e noa zien foalen in Hilversum, de boudel in Veendam goud an d loop haar!

Doar waarkde hai slim haard veur. Sums nachten achter mekoar was e in zien domien: de bakkerij. ‘Wij verwerken uitsluitend roomboter’ haar e op meerdere plekken in zien bedrief hangen.
Loater kreeg e doar nog mot over. Bie controle van zien bedrief, vonden zai n pakje margarine! En dou verboden zai hom om dij tekst nog te broeken.
Duuvels was hai! “Die hufters! Ik heb ze uitgelegd dat ik vanwege mijn ‘suiker’ geen roomboter mag hebben en daarom de margarine op mijn brood smeer!”
Het het hom nait holpen.

De klanten muiken zok der nait drok om. Ik denk, dat t heur hail nait opvalen is, dat de plakkoaten verwiederd wazzen. Het dee aan zien gebak ook niks oaf…
Traauwens, wie haren mit ons baide al n nije rekloametekst bedocht.
t Is ERNST mit PUIKe kwaliteit.
Ik haar hom der al ais op wezen, dat e wel wat mit zien noam doun kon…
“Met zo n klote naam?”, was dou zien reactie…

Baide slogans het e volgens mie noeit neudeg had.
De kwaliteit van zien produkten was super en zien inzet om t de klant noar de zin te moaken meer as 200 procent!

Zien winkels stroalden luxe oet, -in mien ogen wel ais TE LUXE,- mor as ik mien mainen doar over zee, dee e n greep in loa en gooide mie zien omzetzievers van de leste moanden veur d’neuze: Aal moand zo n twinteg, datteg procent meer!
Ik kon mien ogen nait leuven! “Hou krigs t kloar!”, was mien reaktie.

In aal zien winkels het e kapitoalen verspiekerd. Aal mit n kander veur tönnen!
Hai beknibbelde naarns op.
“Ik wil al mijn drukwerk met een gouden krakeling”, zee e op n middag tegen mie en ik mos dat mor even regeln…
Hai docht an n golden opdrok mit n ondergrond in sjiek blauw.
Dat was veur ons gain perbleem. Wie haren as eerste in de pervensie n mesjien, woarop je alle soorten folie drokken konden en dus ook wel gold.

As n kind zo blied was e, dou ik hom zien bestell n brocht …
“Hee trut, geef die man effe zo’n heerlijke slagroomsoes! En doe er een zak gevulde koeken bij voor zijn vriendin!”
Hai klopde mie op scholder en zien enthousiasme was slim aanstekelk!

n Eerliekse kirrel. Gain blad veur de mond.
As t hom nait zinde, kon je joe wel baargen. n Wotterval van scheldwoorden was den joen dail!

Zo kom ik op n moandag van mien route en wil nog even bie Ernst kieken…
Mits ik d achterdeure open doun wil, vlogt dij mie sikkom tegen de kop.
8 man vlaigen der oet en ik heur Ernst roupen… “En je komt der niet meer in ook, ik heb het gehad met jullie sjachrijnege koppen…!!”
“Kerel man, wat is dit? Waist wel wast dust?”
“Kan me niet schelen! De hele dag kan der geen lachje af en ze doen anders niets dan zaniken!! Ik doe het zelf allemaal wel weer in mijn eentje.”
Bam! Dat was dat. Zien gramnieteghaid was reden om mie ook deure oet te joagen…
“En donder jij nu ook graag op! Ik moet zorgen dat ik mijn winkels morgen weer gevuld krijg.”

Hou haard e waarken mos, huifde ik hom nait vertellen!
De haile nacht het e waarkt as n peerd, gain tied veur n körde pauze, loat stoan veur n kopke kovvie…
Of dat loater de reden west het veur t oafsteuten van zien winkels, wait ik nait…

Der goan hail wat verhoalen over Puik van de Promenade.
Zien taande oet Hilversum het hom aait steund in alles wat e dee.
Hai ging der voak op bezuik.
Op n moandag vruig e mie: “Kun je effe voor me naar Assen?”
“Nee”, was mien reaksie; “k mout nog noar de Wieke, houzo?”
“Ben gisteren naar Hilversum geweest en in Assen uit de trein gezet.
Der zat een opgedoft wijf tegenover me en die dacht een opmerking te moeten maken over mijn kleding…
Je weet, dat ze dan bij me fout zitten en ik heb haar dus flink de waarheid gezegd!
Ze deed beklag bij de conducteur en ik ging er uit.
Ook dat dus niet zonder mijn agressie! Ik was hartstikke fout en nu wil ik mijn excuses aanbieden via deze taart!”
Hai was nait n man mit veul takt. Doar was e wars van. Recht veur de raap en veuraal as e n pilske dronken haar.
Op toarte haar en schreven: Sorry voor t ongemak! Ernst.

Dat was dus zien goie kaante en doarom mog ik hom geern!
Aander luu dij hom kent hebben, zellen der aans over denken…
k Ben blied, dat e op mien pad kwam en t dut mie deugd, te waiten dat e op zien aigen wens: te staarven in t harnas oet tied kommen is.

ERNST PUIK… Sjapoo!