Egills saga
Naachtwolf waas n teuvenoar dij van gedoante veraandern kon. Naachtwolf haar twij zeuns, Thorolf en Koale Grim. En nou komt ter votdoalk al wat vrezelks: Thorolf wer deur Noorse keuneg Harald Klithoar vermoord en keuneg wol t hail nait goud moaken. Loater haitte dizze keuneg Hemmelhoar, want veurheer haar e n aid sworen dat e zien hoar pas knippen loaten zol, as e hail Noorwegen onder t mous stopt haar. En zo wer t Hemmelhoar.
Noa dij moord op Thorolf rezelvaaierden Naachtwolf en Koale Grim dat t tied waas om noar Iesland te vluchten. Mor nou komt ter teminnent wat schiers, want doar ien Iesland kwam Egill Skallagrimson ter wereld. Op 7-joarege leeftied waas Egill al n bliksiekoaterse vechtermantje, dij bie sportwedstrieden slecht tegen zien verlais kon. Laiver as verlaizen, lait Egill zien biel achter ien de kop van zien tegenstander. Din mor zunder biel weer op hoes aan! Volgens zien batsege moeke t beste bewies ‘dat Egill oet t eerliekse Vikingholt sneden waas.’ Ainks ston t haile leven van Egill ien t taiken van rebulie, sums deur hom zulf oetlokt, omdat e nait zunder kon.
Op n goie dag legde Egill ien gevangenschap zien leven ien handen van keuneg Erik Bloudbiel, en droug doarbie n groot gedicht veur. Keuneg kreeg van t gedicht n kloet veur haals en spoarde Egills leven.
En nou komt ter wat meroakels, want Egill en zien pazzipant Arinbjörn kwamen ook n moal ien Vraisland te lande en doarover kinnen ie ien Egills saga lezen: ‘Eens voeren ze een rivier op waar het vanwege ondiepten moeilijk was om te landen. Op het land waren grote vlakten en dichtbij waren bossen; de velden waren nat omdat het veel geregend had. Daar gingen ze aan land en kwamen bij een dorp waar veel boeren woonden. Iedereen die kon vluchtte weg. Het land was effen en de vlakten waren groot; over grote afstanden waren sloten gegraven en daarin stond water. Op sommige plaatsen waren grote balken over de sloten gelegd. Waar men moest passeren, waren houten bruggen.’
Noa wat schemotsel kwam Egill haildaal allain te stoan. Vraizen haren bruggen over sloten votpakt, mor t lukte Egill toch om laans bosraand bie zien schip weerom te kommen.
Aan t end van zien leven woonde Egill op n stee dij Mosrots haitte.
Dou e doar bie n loopke strukelde, wer Egill oetlaagd deur n stukkewat vraauwlu. t Waas Egill zo dudelk as de dag dat zien doagen teld waren en op t zulfde stee dichtte Egill dizze onvergetelke verzen:
‘Mien koale knaar wibbelt als n wievelnd kaalf;
mijn palterg piethoantje drupt, mien geheur wordt dompeg.’
Vlak veur Egill oet tied kwam, ging e nog n moal noar hoogvlakte bie Mosfellsbær, om doar n kist mit zulver bezied te stoppen. Doarmit waas de legende van silfur Egills (Egills zulver) geboren.
