Eerappels kraben

Heb ie dat ook wel es had? Dat joe bie t eerappels kraben net eefkes over een eerappel schampen en dat joe zo’n stukje eerappelvel onder noagels schoot? Kerel, wat dee dat gloependste zeer.
Mit doarom haren wie toch zo’n gloeiende hekel aan dat eerappels kraben. Mor as kwoajonges mos je in verkaansie toch perbaaiern n poar sìnten te verdainen: veur nije fiets of n plof of veur schoulbouken.
Zat niks aans op, wie mossen der wel veur.

Boer, van wel t eerappellaand was, har niks met ons te moaken. Hai haar dat as aannomem waark oetbesteed aan n soort koppelboas. Die mos mor zörgen dat eerappels van laand kwamen.
En doar mossen wie as kwoajonges ons geld mit verdainen.
Eerst wer der over ons loon pingeld. Wie keken laand ais over. Eerappelloof was al dood. Dus eerappels aan loof noar boven trekken was der nait meer bie. Der ston ook nog al wat roet op remmen, veural van dei röttege stiekels. Doar kregen wie n bult last en aargernis van. Klaikloeten vuilden ook goud haard aan. Zere knijen kregen wie dus ook.
“Twij sìnt de meter” zeden wie. “Ain sìnt” zee koppelboas. t Wer aanderhaalve sìnt.

Reumesienen waren der destied nog nait. Boer kwam mit eerappellichter mit peerd der veur.
Ie kennen dat denkelijk nog wel. Eerappels werden eefkes n stukje optild en vuilen op zulfde stee weer deel.
Nou konnen wie begunnen. En ja heur, duurde mor eefkes of de eerste kreet klonk aal over t laand. Veltje van eerappel onder noagel.

Aan ende van dag mossen riegen, dij wie kraabt haren, opmeten worden.
Nou haarn wie boer veurtied aal vroagd hou laank riegen wassen. Den kon wie ja mooi aan ende van elke rieg oetrekenen houveul geld wie alweer biemekoar kraabt haren.
Wie konnen koppelboas den ook persies vertellen houveul meters wie doan haren.
Mor koppelboas haar doar ducht hom gain bosschop aan. Hai zol t zulf wel eefkes opmeten, oetpassen zogezegd.
Nou was dat kant een oarigheid om te zain. Koppelboas was n klain kereltje mit n dik lief en nogal poesterg en hiemerg van aal dij dikke segoaren dij hai haile dag laip te smoken.
Mor hou groter stappen hai muik, hou minder meters hai oetbetoalen huifde. Dus poasde hai mit zukke grode stappen over t laand dat hom kruus zowat oet boksem scheurde, en nog veur niks ook.
Want dou hai zien meters zee, zeden wie onzen. En doar zat nogal wat verschil ien, ien zien noadail. Wie juigen hom flink n zwien ien t ies.
Hai keek zo zoer as kreus. Wie gaven gain krimp en huilen vol dat onze meters goud waren.

Gelukkig kwam boer der net over tou. “Ik heb wel zo’n meetstok van twij meter” zee hai. “Wie meten riegen wel eefkes noa”.
En verachtjond, wie haren onze meters goud teld.
Wie hebben gain last weer van koppelboas had. Hai nam het achteroaf toch wel sportief op. En dou eerappels der oet wassen, kreeg wie ons geld. Anderhalve sìnt per meter.

Tegenswoordig hoalen wie eerappels ien plastiek puten van twijenhaalf of van vief kilo bie de supermaart.
Toch, voak as ik zo’n puut mit eerappels pak, is t net of mie weer wat onder noagels schut.
k Ken der niks aan doun.