Eefkes vot (of hou n mìnsk nog ais oet de boksem komt)

t Is schier weer; zun schient, der staait waaineg wind en t is stil in stroat.
Triene zegt: ‘Zelve der eefkes tussenoet?’, woarop Hinderk reageert mit: ‘Mout dat no, k zit net lekker mit bainen omhoog.’ t Is zundag en aigelks is dit Hinderk zien ainegste rustdag van week. De rest van week is e aal doage aan t waark van smörns vroug tot soavends loat.
Mor Triene het riedel in t gat en wil vot. No mout Hinderk ook eerlek tougeven dat t weer ook nuigt om vot te goan. Mor hai is gewoon loi in t gat. As k der aal aan denk om vot te goan zakt mie de moud aal in schounen, denkt Hinderk. Mor Triene let nait lös en peerdjet hom aan om in t ìnd te kommen.
Mit n daipe zucht komt Hinderk in t ìnd en trekt mit n kreun en steun zien schounen en jazze aan.
En as e kloar staait mit autosleudels in haand roupt Triene vanoet schuur: ‘Woar blifst no?’
Bliekt dat ze mit fietse vot goan, ook dat nog. Dehaile weke drok, pokkel dut hom der zeer van, en no mout e ook nog op fietse. Ding het al tiedstieden in schuur stoan en stof mout der wel doemdik op liggen.
‘k Mout nog zain of der nog wel locht in banden zit en k zol nait waiten woar fietspompe is,’ zegt Hinderk in stille hoop dat raaize overgaait.
Mor doar huift hai zok gain zörg over moaken, Triene het t aal regeld en hai kin zo opstappen. Dus weer gain reden om der onderoet te kommen, t is nait aans, denkt Hinderk mit n daipe zucht. No wonen ze op n schier stee, geliek op schaaiden van t mooie open Grunneger laand en t Drìntse bos en haaide. Dus ze kinnen aal kanten oet. Triene gaait veurop en noa n tiedje laaidt ze heur zo t bos in richten Schipbörg. t Is n mooie rit en t verwondert Hinderk dat t zo lekker rusteg is onderwegens en dat haar e nait verwacht mit dit weer. Triene wil groag via Oudemolen noar Zeijen en den via Donderen, Vries, Tynaarlo en Zuudloaren weerom noar hoes. Bekweemkes rieden ze deur t mooie Drìntse laand as Hinderk inains n steek in t lief vuilt. Verrek, denkt e, daarms begunnen mie te borreln. Hai denkt nog dat t wel mitvalen zel, mor inains weer n felle steek in buuk. As dat mor goud gaait, denkt e en mit dat e dat denkt krigt e inains n kraamp in t lief van hier tot gunder. Hai roupt Triene, dij veur hom fietst, en moakt dudelk dat e n probleem kriegen gaait, zo nait aal n probleem het. Ze fietsen intied middenmaank t niks, dus dat wil zeggen dat der gain ain meugelkhaid is om eefkes op t gemak zitten te goan. En dat terwiel hom de druk in t lief aal groter wordt en hai t nait meer holden kin.
Triene moppert wat van ‘altied t zulfde mit dij kirrels, t binnen net kinder’ en duudt Hinderk te stoppen. Hai stapt as de bliksem van fiets òf en staait te trappeln noast fietse, zo neudeg mout e. ‘Is t zo aarg?’ zegt Triene en Hinderk gromt wat as antwoord.
‘Der is gain wc in de buurt dus zelst t opholden mouten,’ zegt Triene. Mor dat is inmiddels al gain optie meer! Hinderk mout zien oeterste best doun om t binnen te holden en mout toch echt roazend snel oet de boksem!
Hai kin der nait meer omhìn en eerlek zegt; t kin hom ook niks meer verschelen of e t midden op stroat doun mout en hai begunt zien raim alvast lös te moaken.
Triene brult hom tou: ‘Schaai oet, doe kloot en goa den in de bosjes zitten doar wiederop.’ ‘Der is gain mìnsk te zain, joa allint doar wiederop mor dij is ver genogt vot, dus t kin wel even.’ Dus Hinderk schoegelt mit soamengeknepen billen en aaldounde zien raim en knoop van boksem lös moakend richting de bosjes. Hai wringt zok der tussendeur en gaait langzoam deur knijen zakkend zover van wegkaant òf zitten dat e stroat en Triene nait meer zain kin.

Wat n opluchten! En noa n tiedje is e kloar.
‘Hest ook n snötlap bie die,’ vroagt Hinderk aan
Triene, ‘want k heb zulven niks op buus.’ As antwoord krigt e n pakje snötpepier noar de kop slingerd. Hai heurt Triene nog wat zeggen, mor het t veuls te drok om de bosschop mit te kriegen.
t Plekkie welke hai oetzöcht haar was no nait ain van de makkelkste. Mor ja, hoge nood breekt wetten, naitwoar? t Plekje lag liek aan slootwaal en grond luip langzoam òf noar n daipe sloot. t Was mor goud dat der bozzerij omhèn ston woarof e hom sums even vastgriepen kon. Inains n gescharrel en gepoest noast hom en hai kiekt op. Staait der n dikke hond noast hom te snuvveln en steert gaait rap hinneweer. Baist stekt bekaans neus onder zien gat, zo groag wil e waiten mit wat veur baist e te moaken het. Hinderk roakt hoast n beetje in paniek, want intied heurt e Triene hail luud en dudelk articulerend proaten mit aine op stroat. Mor hai zugt de humor der ook wel van in.
Hond struunt nog wat rond en legt kop bie Hinderk, dij nog op hurken zit, op scholder. Dij geft hom n aai over kop en vot is t baist. Hinderk ken zok nog net snel vastgriepen aan n tak aans was e in sloot dondert mit boksem op enkels. Intied is Triene ook kloar mit proatje en nemt òfschaaid van onbekende. Dij lopt vot, floit noar hond en ropt nog: ‘En ook veur joe n goidag meneer!’
Hinderk hemmelt hom zulven zo goud as t mor kin, trekt boksem omhoog en klimt bie waalkaant op. Doar staait Triene mit n kop as n biet. ‘k Schoam mie dood, konst nait wat wiederop goan?’ ‘Woarom den,’ zegt e, ‘k was toch wied genogt achter bozzen?’
‘Dat dochst doe, mor zo was t nait,’ zegt Triene. ‘Dij man het alles mitkregen, wie konnen zo deur bozzen hèn kieken. Hai kon laggen nait holden zo komisch leek t, doe mit hond der noast! Waist wat e op t lest nog zee?’
‘k Zol t nait waiten,’ zegt Hinderk.
‘Hai vruig zok òf wat veur soort hond ik bie mie haar,’ zegt vraauw.
‘Den hest vast zegt dat n laive hond was,’ koatst Hinderk weerom.
‘Joa,’ zegt vraauw, ‘mor wel aine mit kuren.’