Echt of onecht

Leven in n drij-generoatsies-gemainschop het zo zien veurdailen. Van n veroldernsperses kin in zo’n soamenlevensvörm aiglieks gain sproake wezen. Noadrokkelke aanwezeghaid van de daarde lichten dut zok gelden en doar plukken wie de vruchten van en blieven toch nog ainegszins bie de tied.

Bezuik van klaainkinder is behaalve n aangenoam tiedverdrief soms ook wel leersoam.

Zo kwam oldste klaaindochter van de weke zo mor even gezelleg buurten. Wie haren nait zoveul te melden, zai zoveul te meer.

‘Kijk eens, wat een mooie foto ik van onze drie honden heb laten maken.’

‘Joe hebben ja mor twij honden,’ wol ik heur op heur vergizzen wiezen, mor noa n eerste blik op heur klaainbeeldschaarmke begreep ik, dat zai t over n oldere foto haar.

‘Gemaakt door AI,’ luit zai ons trotsk waiten.

t Ruip benoam bie mie nogal wat tegenstriedege gevoulens op, woar k, om t kind nait votdoadelk veur de kop te steuten, over twievelde of k doarmit wel veur n dag kommen kon. t Rezeltoat van körte overdenken vuil tegen:

‘Mooi,’ zee k, ‘mor zai binnen t nait echt.’

Aan heur gezichte zagst de teleurstellen en k zee dou, om nait nog meer schoa aan te richten, zo vezichies meugelk:

’t Binnen heur ogen en dij kieken toch aans.’

‘Dan probeer ik het nog eens,’ was t verrazzend vlotte antwoord.

Noa drij perbaaiersels dus k aiglieks niks meer te zeggen, want de techniek vermag den veul, mor kin soms nait in de schare stoan van t echte leven.

De vroag, dij k miezulf voak stel, is of wie ons mit de stroom van ‘nepbeelden’ mitdrieven mouten loaten, of tegen dijzulfde stroom inroeien mouten.

Wat der bevubbeld mit de Waarme Golfstroom vanoet t Grote Continent in t westen diz’kanten opstroomt, is soms stoer te bevatten. Zai valen bie mie onder t hoofdstuk:

‘Sprookjes van Donald, de Grimmige Grammiet.’

Woar wie de gedrevenhaid, mor veuraal de klungelghaid van zien (veur)noamgenoot in ons haart sloten hebben, binnen de beelden, dij Donald II bliekboar verspraaiden mag, zörgwekkend. Woarst verwachten magst, dat de leste n veurbeeldfunctie het, de werkelkhaid geft voak t tegenovergestelde weer. En t noadail is, hai komt der mit weg en let n bult mìnsen in de woan, dat zien werkelkhaid t echte leven weerspaigelt.

t Binnen nou ainmoal nait allendeg goie veurbeelden, dij mitlopers trekken, mor wel wait ….

Meschain is t over n poar joar doan mit dizze kemedie, mor of wie doar in ‘onze’ tied in berusten mouten, blift de vroag. Onze toukomst is nog mit n stok in t mulle zaand schreven en hoop is ook mor n nikszeggend woord. Van t grote toneel blief ik doarom ook geern zo vèr meugelk verwiederd.

t Köst mie gain muite.

t Doaglieks leven vlakbie het ja genog beslommerns en al heb ik genog aan de poar vaarkante meters van mien waarkkoamer, Arineke het wat meer roemte om zok tou neudeg.

Zo is zai al n dag of wat in de weer om n schounendeuze te vullen. De mooi versierde deuze ontlokte mie d’opmaarken:

’t Is toch nog gain Sunterkloastied.’

Nee, t was veur de actie ‘Gain’.

k Begreep der gain fozzel van en pas noa n oetgebraide oetleg kreeg k deur, dat ‘Gain’ gain Grunnegs woord was, mor op zien Engels oetsproken worden mos.

‘Gain’ helpt,’ las k loater op n begelaidende folder.

t Is n wereldwiede actie veur kinder in aarmoudege omstandighaiden.

‘As t den ook mor bie dij aarme kindertjes terechte komt,’ zee k wantraauweg.

Mörgen is t daaierndag en mit t gedachtengoud van Franciscus in buutse binnen vraauw en dochter guster gesoamelk mit n collectebuzze op stap goan.

Veur daaier en kinder mouten je opkommen. Heur onbevangenhaid is heur kwetsboarhaid en deur t goie veurbeeld te geven maggen je hopen dat mit noame de kinder weerboar, mor veural zokzulf blieven kinnen in dizze rap veraandernde wereld.