t Olde zwembad
Sunt kört staait t blaauwe zwembad in toene. Vare bie twijenhaalf. Net gain meter daip.
’t Is wat wie vrouger t eerste bad nuimden,’ zeg ik tegen klaainkinder.
‘Veur ongediplomeerden,’ vul ik aan.
Zai lagen mie oet en vertellen mie, dat z’aalmoal drij diploma’s hebben. Kinder binnen slim wies mit heur plestieken ploeterbadje, t is n bak vol levensplezaaier en zörgeloos juchtern.
Moandag was t schier weer, Arineke zat op t koor en ik n zetje loater op fietse richten Nij Pekel. Op weg noar t olde zwembad. t Stee, woar k zo geern noa schooltied nog n poar uurtjes poedelde in t ainegste zwembad, dat Pekel riek was. t Is n vrumde trek noar t verleden.
Ik bin nait d’ainegste, dij deur t wotter trokken wordt. Vlak bie ingang zai’k n viskeman mit allendeg oog veur zien schaive dobber. Verder is t stil aan Zwembadloane. In mien heufd is t vèr van stil mit roupende en rerende kindergeluden. Gelokkeg is der genog plek om mien fietse te stallen. t Vrijerspoartje draait wat onwenneg om mekoar tou, as k mie deur t hekje bie de kassa draai en richten schoaphokken loop.
Aan omtrekken kom k nait tou. Telefoon dut zien waark en registraaiert grote veraanderns.
‘Houveul joar mout t wel leden wezen, dat ik hier veur t lest west bin,’ vroag k miezulf òf.
Ik kin mit goud fesoun nait meer over betonnen looppad tussen eerste en twijde bad lopen. Bomen hebben bezit nomen van t zwembad. k Woag t der nait op en loop hailemoal om twijde bad tou en as k wat foto’s van restanten van glieboane neem, heur k stemmen, dij over t wotter noar mie tou zweven.
‘Badgasten?’
t Binnen gain geluden oet laankmanstied, dij mie deur de kop spouken. Achter verbaargboom op t ìnde van twijde bad, zai k t zulfde stelletje, dat n zetje leden vanòf de weg nog haalfbakken en om nander toudraaiend aingoal noar mie gloop. Zai mouten hoast n omtrekkende bewegen rond t zwembad moakt hebben om tussen boomkerij bie t daarde bad terechte te kinnen kommen. Of zai deur hebben dat ik achter n boom stoa te koekeloeren noar n goud stee om n foto te moaken van t vrougere badmeestershoeske, vaalt te betwieveln. Dat zai zok doar aan t omtrekken binnen om n doek in t broene wotter te nemen is even onweschienlek.
Ik besloet òfschaaid te nemen van t ooit zo vertraauwde Nijpekelder zwembad. Viskeman op honderd meter het zok t zulfde veurnomen. Hai glopt n tel noar mie, zugt, net as ik, niks bekìnds en draait mie mit vranterge blik in ogen rogge tou.
‘Wol t meschain nait bieten?’
k Wait woorden op t leste mement in te slikken.
Bie toenakkertjes binnen, aans as op hìnraaize, nog mor ain man en zien vraauw aanwezeg. Hai drok wiezend en proatend, zai innemend knikkend. Zugst aan zien gezichtsoetdrokken, dat t n tevreden toentjeman is.
Smörgens heb k nog n stok in kraante lezen over t Nije Hemeltjeriek en as vanzulf begunnen onder t trappen de wiekens van mien meulen op volle toeren te draaien en zok de mooiste ideeën over n soortgeliek nij Nijpekelder Hemeltjeriek te ontwikkeln.
n Monument in vervaal, mor woar infrastructuur nog volledeg in tact liekt, mout toch te herstellen wezen.
Wotter in t zwembad was vanòf de start in 1933 prachteg helder, ook al kwam t deur n duker onder weg deur oet daip van Poortmanswieke. Datter aaltied vizzen mitzwommen, heb ik nooit as n probleem ervoaren. Dat t ‘voele’ wotter doaglieks mit n euliepomp teroggespoten wuir in t kenoal en deur schoef in duker weer aanvuld wuir mit ‘vers’ wotter mout in mien ogen makkelk te herstellen wezen.
t Is t begun van n laange riege aan ideeën over t herstel van t olde zwembad.
Op betonnen poalen kist mit n beetje goie wil zo weer n nije glieboane fabrizaaiern. Net as dast op fundamenten van t verdwenen badmeestershoeske zo weer n nije begunnen kist te baauwen. Belangriek is verder, dat t zwembad aal dij joaren, dat e ongebroekt achter hoge diek legen het, zummer en winter vol was, en bleef. Van lekkoazie kin dus gain sproake wezen. En hou mooi zol t wezen, dat t eertiedse zandstrandje veur t lutje grut weer in ere hersteld worden kon.
Over t beheer van t nije zwembad huiven w’ons gain zörge te moaken, net as over cinterij. Woar burgerkemissies t veurtaauw nemen duurven om Pekelder broggen te beheren, doar liekt t mie n floitje van n cìnt om t olde zwembad nij leven in te bloazen.
k Zai t zo veur mie: Gaait t leven as onderdail van zummer rekreoatsie in Pekel weer broezen.
En …. woar wie as kinder noa t sloeten van zwembad in haarfst en t vrouge veurjoar al kans tou zagen, t zwembad kist mit dank aan wotterschoef in dijzulfde tied ook ombatterijen tot visviever. Rezeltoat verzekerd.
t Liekt mie mit, mor ook zunder de gelden van Henk Nijboers ‘Nij Begun’, n kans veur open doel.
Vlak bie hoes krieg k t, mui van t fietsen en t prakkezaaiern, nog even stoer en aan stok mit mien aaltied-alles-beter-waiter, dij mie veur de vouten gooit:
‘Wat al n geplaas over t herstel van n òfdankt en olderwets zwembad, Nijpekelders hebben toch heur zwemplas in de vörm van t Heeresmeer.’
Of e nou wel of gain geliek het, dut niks aan de zoak òf.
t Hemeltjeriek en ook t Heeeresmeer binnen prachtege zwemplekken, mor zai missen ain belangriek ding, de intimiteit van n klaain zwembad.
Vroag t mor aan mien leeftiedsgenoten.
