Dwaars

t Begon zo. “Oma, mag ik t gevoarleke scheertje?”
“Nee, dizze raais nait, omreden leste moal hestoe ja n stukje van dien hoar ofknipt.” En tegen heur zeun: “t Mout mor even zo, din leert ze t op t beste òf. k Heb nog wel dat aandere scheertje, dij ronde raandjes knipt,” pebaaierde Oma nog.
“Dij wil k nait,”zee ze, “ k goa wel aan t kleuren.” En dou der votdoadelk achteraan: “k Vin t nait mooi, dat ie zo over mie proaten. Ik heb toch zegd da’k t nait weer dou.” Befoezeld laip Oma noar keuken. t Was 1-0 veur t wicht. Dat was op zundag.

Aanderdoags mog Oma heur van schoul hoalen.
“Oma ‘k wil mit Ria speulen.” “Dat kin nait, most vanmiddag ook nog weer noar schoul tou, wie goan eerst n broodje eten.”
“Kin Ria din ook n broodje bie ons eten?” “Nee, omreden k kin gain twij wichter op
fiets holden.” “Kin ik din nait bie Ria eten?” “Nee, dien Mamme rekent derop dastoe bie mie etst, kom mor gaauw achterop.” “k Wil mien bodywaarmer nait aan.”
“Din bistoe mörn zaik,” ging Oma der tegenin.
“k Wor nait zaik en k dou hom nait aan.”
“Din kinst hom wel verlaizen.”
“Nee hur, k hol hom hail stief vaast.” “Ast hom verlust din lopt der domt n aander kindje mit.”
“Din dou k hom wel aan,”pröddelde ze. Oma kreeg heur zin, t was nou 1-1. Mor nait laank.
“ Mag k mayonaise op mien bakken aai?” “Tou mor din,”gaf Oma tou, “mor most wel even deureten, t is al loat.” “k Wil geern n cracker bie mien aai mit mayonaise.”
Oma vroug:“En din der nog n broodje hagelslag achteraan?” Nee, vanzulf.

Dou wer t stoaregaan tied om weer noar schoul te goan.
“k Wil nait noar schoul, k bin zoooo muid. k Wil bie joe blieven.”
“Dou dien jaske mor aan, wie goan nou noar schoul en din lees k in klas nog n verhoaltje veur.” Nait tougeven, docht Oma bie heur zulf, z’is gain boas.
Boetendeur mit mor ain aarm in maauw kwamen zee bie fiets aan. Mit n swaai wer ze derop zet, mor votdoadelk ston z’ as n standbeeld mit twij vouten in ain fietstaas. Even loater lag ze mit t haile brudje ondersteboven. Dit wer niks. “En nou goa k Opa bellen.”
Dou Oma weer boetendeur kwam, was t wicht vot. Din ook nog mor aan t zuiken. En joa hur, doar ston ze. In verste houk van toen was ze bezied kropen. “Opa brengt die zo noar schoul mit grieze auto. Din bist net n prinses in n zulvern koets.”
“k Wil nait mit auto, k wil op fiets,” snokte ze. “Nee, dat doun wie nou nait meer,” ging Oma der tegenin. “Zel k dien troantjes dreugen?”
“Nee Oma, dat binnen mien troanen.” Was dat nou n punt veur heur in dizze hikhakkerij?

Doar kwam Opa al mit koegelsgeweld aanzetten.Tussen knijen inklemd in auto en bie kop en kont vaastgrepen, wer z’op schoul aanleverd. t Wicht dee nou niks aans meer as reren en moekes dochten vervaast dat Oma nait laif was. Dij zee din ook net even te haard tegen de doames: “ Der kin mor ain boas wezen en dat mout ze even waiten.” “Om drij uur komt Mamme die weer ophoalen,” zee Oma bie t votgoan. Nog wast nait goud.
“Ie zollen nog n verhoaltje veurlezen, dat heb ie ja beloofd!” Zo’n dwaarshoes toch. Mor ze was in elks gevaal op schoul komen en der was mor ain boas bleven. Dus aigenlieks wast nou 2-1 veur Oma, mor zo vuilde dij dat nait. Pas soavends schoot heur n taimke in t zin: ‘Mouten is dwang en schraiwen is kindergezang.’ En zo wast mor net.

Oet: ‘2e Oethoester Boukje’ Schriefster Kunny Luchtenberg schrieft dit joar t begunstegersgeschenk 2009 van Stichting ’t Grunneger Bouk!