Drij widde rozen veur Antonio
Hier zit k nou denkt Elisa, in Griekenlaand, in mien blaauwe klaid, stoef bie blaauwe zee. Veul lu groalen van waarme zun, n soesderg windje, mor bloudhait.
Antonio heur grode laifde. ‘Woarom bin k hier aiglieks.’ Elisa heurt zokzulf haardop proaten. Twij doagen is zai hier. In Nederlaand haar zai t goud in heur kop hou aal mos en zol. Drij widde rozen zol zai kopen goan. Woarom drij en gain twij? Elisa het nait aal meer op rieg, wat is der wel nait heergoan?
Sikkoms drij joar haren zai scharrelderij, nkander tegemuit kommen in n bar. Vekaanzielaifde zol joe zeggen.
Òflopen week kreeg Elisa n maal droadpost oet Griekenlaand.
Antonio was oet tied kommen. Hai haar aan t racen west mit zien sportwoagen en dou is Antonio oet bocht vlogen en over kop mit dat kreng. Zomor oet tied, oet heur tied. Verlaifd wazzen zai op nander, dou wer t laifde. Traauwen haren zai geern wild mor zien ollu haren doar gain kiek op. n Wicht oet Nederlaand mit n jong oet Griekenlaand, dat kon ja nait. Antonio en Elisa vonnen dat t wel kon. Aal mos in gehaaim. Òfsproaken moaken in n hotel of aargens aans. Nou zit k hier, mit zoveul verdrait en troanen, denkt Elisa. Zoveul troanen kinnen nait in heur buusdouk.
In aal stilleghaid komt der ain noast heur zitten op dikke stain. n Olde vraauw zit noast heur, geft heur n lap. ‘Wichtje, wichtje hest zoveul verdrait? k Haar die aal n zetje zitten zain. Dochde gliek om mit die proaten te goan. Mor as ie n vremd minsk zain, doun joe dat ja nait zo gaauw.’ ‘Wat is der wel nait heergoan?’ Din begunt Elisa heur aal te vertellen. Over Antonio, vekaanzie, heur laifde, heur traauwen mit Antonio. ‘Nou is hai oet tied en mout k noar begroafploats in dizze stad.’ Drij rozen wol zai geern bie Antonio deelleggen. Geloof, hoop en laifde.
Olde vraauw zel mit heur mitgoan mor nait wieder as t hek. Zo is Elisa allinneg op begroafploats woar zai aan zuik gaait. Boudel is ook zo groot, stoer om aal te begriepen. Din in ain moal staait zai bie graf van Antonio. Sirtaki heurt Elisa op achtergrond. Mit grode ledders staait doar ’ANTONIO’ Op staain stoef bie hom gaait Elisa zitten, mit drij widde rozen.
Nog ainmoal draait zai in t rond mit heur schiere blaauwe klaid. Antonio haar geern dij klaid bie heur zain. Zien noam. Nog ain moal zien noam aanroaken in Griekenlaand. Op knijen deel valen geft zai heur leste troanen aan Antonio. Drij widde rozen veur heur grode laifde. Geloof was der, hoop nait zoveul, laifde zoveul te meer. Antonio, mit waarme groutnis oet Nederlaand. Din gaait Elisa stoan, nog ainmoal in t rond veur Antonio in heur blaauwe klaid. Klaid zel zai noeit vot doun. n Waarme miemeroatsie. Din staait Elisa weer op pad boeten t hek. Olde vraauw het zai nait weer zain, mor dat dut ook niksnaks. Ain dij noar heur luusterde in Griekenlaand. Wied vot, mor in heur haart stoef bie.
Drij widde rozen veur Antonio.
