Domme pech
Pech hebben we aalmoal wel ains, ducht mie zo. Allain bie mie komt der aaltied zoveul aans bie kieken. t Blift nou nooit es bie ain ding. Sums kin t ook welains aigen schuld wezen, zo as toun. Mos noar n verjoardag in stad. Schiere klaaier aan, optut achter t stuur. Jannewoarie wast. Kil miezerg weer. t Ging aalmoal goud tot vlakbie stad. Veur van Staarkenbörgbrog mos ik stoppen omreden der n laang schip deur voarde. k Haar net n lekker meziekje op radio, motor of, mor wel luustern blieven vanzulf tiedens t wachten . k Waas nait aal te vroug en zat n beetje op nipnoagels, doardeur vergat ik dink laampen oet te doun. Gain excuus vanzulf. t Duurde nogal, k was de ainege, ston op helling mit haandrem derop. Noast mie in baarm van weg waren vaaier kerels mit oraanje vesten n sleuf aan t groaven. Of en tou gaven ze mie even n gloep. Ik knikte ze zo’n beetje tou en draaide t roampke n snobbeltje noar beneden. Endelk was t schip der deur en brog weer dicht. Veuroet, wegwezen. Allain….. hai wol nait starten…. Ik trapte verniend op gaspedoal mor t hoalde niks oet. Accu leeg, zoveul begreep k al wel!
Der waren aal n poar auto’s om mie tou goan, ik mos doar as de wiede weergoa vot. Ik keek dij kerels noast mie vertwiefeld aan. Ze begrepen t doadelk. ‘In zien vrij’, ruip derain ,’din schoeven wie um even noar overkaant van weg’. Dat ging oareg vlog, moar wel onder veul gegnivvel. Zai luipen weer terog en ik grobbelde in mien tas noar mien mobiel. Altied noakieken of der nog genog power op zit, woarschouwt mien zeun aaltied. Nait doan…oet en dood… kon nait bellen.
Ik keek om mie tou en zag n allainstoand hoes schuun tegenover brog. Mien hakjes kitsten op stroat, toun ik der op oaf voamde. Der was n veurdeur en n ziedeur, ik begon bie veurdeur. Terwiel ik stroatje op ging, zag ik in n flits wat bewegen. Ik drokte op bèl.
Waachtte n poar tellen en keek toun deur t koamerroam. Doar zag ik n ledder stoan. Olderwetse holten ledder mit braide treden, wieder niks. Noa poar minuten wachten en om mie tou kieken, weer aan bel. Niks, hailendaal niks. Din moar noar ziedeur, dij zag der ook nait nuigend oet. Dichte deur zunder roampkes of kiekgoatjes. Liedzoam keek ik om mie tou, wat was hier aan haand? k Haar toch hail dudelk wat bewegen zain?. Of lag derain op vlouer dij van schrik van ledder ofvalen was?. Messchain kwam der nooit mins aan deur? Noa meer as wis tien minuten, k wol net weggoan, kwam der inains aalmoal vanachter t hoes n wat older manspersoon, schadde hom tussen zeuventeg en tachteg, om t houkje zetten. ‘Mouten ie bie mie wezen?’ vruig e verboasd en mit n beetje hoop in zien stem, mor dat kink mie ook verbeeld hebben. Ik monsterde hom en zag dat e schoon overhemd aan haar, vòllen zaten der nog in. Knopen zaten wel schaif vast. In hoast aantrokken? Ik kreeg inains roare gedachten joa wat dink je din hè. Zulfs zien boksem was op snee. Ik vertelde kört en bondig woar t om ging en of ik hier even mit Wegenwaacht bellen kon. ‘Moar vanzulf mevraauw, kom mor even mit’. Ik wiefelde wat , moar luip achter hom aan. Wie gingen achterom noar n achterdeur en toun deur t haile hoes hèn. In gaauweghaid zag k aan zien hoesholden dat n man allain was. Vroag nait hou, dat zai je as vraauw doadelk.. Zo belandden wie in veurkoamer mit ledder. ‘Bin plefon aant vaarven ‘zee e. Hai keek mie even aan en ik keek hom aan en zag dat zien hoar nat was mit nog n klain plokje wit derin. Toun wees e noar zien telefoon aargens in houk.
Zo’n olderwetse swaarte bakkelieten geval. Ik docht zolle t wel doun? Moar hai deet. Noa veul sievers en letters zollen ze mie oet braand helpen, de Wegenwaacht. t Kon wel tussen n ketaaier en n haalf uur duren. Manneke ston stoef bie mie en zee. ‘Zelk n kopke kovvie moaken mevraauw?’. ‘Nee man, du gain muite, k mout nog noar n verjoardag, waacht wel in auto. Goan joe joen gaang mor’. Ik bedaankte hom, legde viefteg cent neer en muik dak weg kwaam. Weer deur t haile hoes hèn. Nam n poar keer de verkeerde deur. Verdikkeme, wat veul deuren haar dat hoes. k Vuilde meer as dak zag hou hai spieteg achter mie aan schoevelde.
Ik ging in auto zitten, keek op mien horloge. Kwaart veur elf. Wachten begon. Noa tien minuten docht ik, kon toch wel ains even pebaaiern of t wol. Sleutel in t contact en verdold, hai deet weer. Én nou? Terog noar t hoes om Wegenwaacht of te bellen? Zag hom aal in hoast van ledder of klettern, vaarfkleren oet en schiere kleren weer aan. Kreeg inains de slappe laag, nee dat kon ik hom toch nait aandoun. Hai kon der wel wat van kriegen. Wachten din mor, loat was ik toch aal.
28-7-09
