Dokter Zjivago (fragment)
Joeri was muid weerom komen van t station. t Was zien vrije dag. Ain keer ien tien doagen haar hai doar recht op. Mainstied hoalde hai sloap van dij negen doagen ien. Hai hong wat of lag laangoet op divan. Ien koamer dernoast heurde hij Lara mit Sima proaten dij op veziede komen was. Hai sprong ien t ìn en laip noar t roam. t Weer was minder worden. Boeten wer t aal duuster. Twij oksters vlogen binnenploats op. Wiend blous veren oet mekoar. “n Okster betaikent snij”, docht dokter. Op t zulfde moment heurde hai Sima tegen Lara zeggen: “n Okster betaikent bericht.
Krigs gasten of meschain n braif”. Even loader wer der aanbeld. Lara laip mit vlugge pazzen noar deur tou. Oet t gesprek begreep Joeri dat Sima’s zuster Glafina der was. Lara vroug of ze mit Sima proaten wol. Glafina zee: “Nee, doar bin k hier nait veur. t Gaait om wat aans. k Heb n braif veur joen vrund. Hai mag mie wel dankboar wezen dat k n poos bie post waarkt heb. Braif is deur veul handen goan veur e bie mie terecht kwam. Hai komt oet Moskou en is vief moand onderwegens west. Ze begrepen nait aan wel hai adresseerd was, mor ik ken hom wel”.
Braif was van Tonja. n Laange braif van veul kaantjes, verkreukeld en vol vetvlekken. Envelop was open en kapotscheurd. t Drong nait tot dokter deur hou braif bie hom komen was. Hai haar nait ains vernomen dat Lara hom envelop geven haar. Hai begunde te lezen en wer ale begrip van uur, tied en ploats kwiet.
Tonja schreef: “Wais wel dat wie n dochter hemmen, Joeri? Wie hemmen heur Masja deupt, as herinnern aan mien moeke. Mor nou hail wat aans. n Aantal bekende personen oet t openboare leven binnen verbannen noar t boetenlaand. Pa ook en wie as gezinsleden mit hom. En dat doe hier nou nait bis. Wie mouten ons mor schikken en blied wezen dat t nait slimmer is ien dizze vrezelke tied. Ast hier was, kons mitgoan. Mor woar zits op t ogenblik? Ik stuur braif noar t adres van Lara. Zai geft hom die wel as ze die opspoord het. k Wait nait of doe loader toustemming krigs om net as wie t laand oet te goan. Dut ook niks. k Loof nog altied dast leefst en weerom komst. k Luuster vol vertraauwen noar wat mien laifhebbend haart mie ienstuupt. Meschain dat wie woaraargens weer verainegd worden aal duur k nait hopen dat dit grode geluk veur ons votlegd is. Ellèn is dat ik wel van die hol, mor doe nait van mie. Ik zuik ien miezulf hou dat zo komen is. k Zai t nait en wait ook nait wat k doan heb dat k dit verdrait verdain. Zigs mie gewoon verkeerd. Kiks noar mie mit onvrundelke ogen en dat misvörmt mie. Ik hol van die. Wis doe mor houveul. Ik hol van combinoatie van biezundere en gewone kanten ien die. Ik hol van dien gezicht dij zaachter wordt deur innerleke gevuilswereld, aans was meschain lelk. Ik hol ook van dien talent en dien verstand, dij plak iennemen van dien wil dij kwiet bis. t Is mie allemoal laif en ik kin gain minsk dij beder is as doe. Mor luuster nou noar wat k die zeg. Ook as doe mie nait zo laif was, ook al vuilde k nait zoveul veur die, din nog kon k de treurege woarhaid van mien onverschilleghaid nait onner ogen zain. Allain aal omdat k baang bin veur vernedernde en vernietegende straf dij nait-laifde is, zol k ter onbewust veur zörgen dat k nait begreep dat k nait van die hil. Doe en ik zollen dat nooit waiten. Mien aigen haart zol dat veur mie bezied stoppen, omdat nait-laifde hoast geliek is aan moord en ik zol gainain, wel din ook, zo’n slag toubrengen kinnen. Der is nog niks definitiefs beslist, mor woarschienlek goan wie noar Paries. k Zel dus ien dij verre contraainen terecht komen, woar doe as kiend west hes en woar mien pa en mien oom opvud binnen. Pa dut die de groeten. Sjoera is flink gruid. Hai is gain mooie, mor wel n staarke grode jong. As k over die proat begunt e ontroostboar te reren. Ik kin nait verder schrieven. Mien haart wordt verscheurd deur troanen. k Hoop dat t
die goud goan zel. k Smeek Gods genoa òf veur de tied dat wie nait bie nkanner binnen, veur alles wat doe op dien laang en donker pad aan stoers en onwizzeghaid tegenkoms. k Beschuldeg die naargens van, k moak die gain enkel verwiet. Richt dien leven ien op menaaier as doe zelf wils en dij t beste veur die is. Veur wie votgingen oet ellendege Oe- ral dij ons noodlotteg worden is, heb k Lara goud kìnnen leerd. Ze was hailtied bie mie dou k t stoer haar en het mie holpen bie be- valling. Doar bin k heur dankboar veur. Ien ale oprechthaid mout ik tougeven dat zai n goie vraauw is, mor k wil der nait om laigen – zai is t absolute tegendail van miezulf. Ik bin op dizze wereld komen om t leven makkelker te moaken en juuste oplözzings te zuiken, zai om t leven iengewikkeld te moaken en op t verkeerde pad te zetten.
Adieu, ik mout ophollen. Der is net ain komen dij braif mitnemen zel. t Wordt ook tied om ien te pakken. O Joera, Joera, mien laifste, mien man, voader van mien kiender, wat ìs er toch mit ons? Wie zellen kanner nooit, nooit meer zain. Besefs aigelk wel wat de woorden dij k net opschreven heb betaiken? Begrips doe dat, begrips doe dat? Ze moaken dat k opschaiten wil. t Is net of k ophoald wor om terechtsteld te worden.
Joera! Joera!”
Joera keek op oet braif mit òfwezege ogen zunder troanen, dreug van verdrait en leeg
van lieden. Hai zag niks om hom tou en was hom naargens meer van bewust.
Boeten begunde t te snijen. Wiend joug snij aal dichter en vlugger tegen t roam aan. Joe-
ri keek deur t glaas noar boeten of hai gain snij valen zag, mor deurging mit Tonja’s braif
te lezen, – of er gain dreuge snijsteerntjes bie t roam laangs vlogen, mor lutje tussenroem-
tes van wit pepier maank swaarde ledderkes, wit, wit en zunner èn, zunner èn en wit.
Joeri greep noar zien borst en kreunde zunder dat e t helpen kon. Hai vuilde dat e valen
zol, dee n poar hinkende pazzen en vil sevveloos deel op divan.
Oet: ‘Dokter Zjivago’ van Boris Pasternak
Vertoald oet t Russisch ien t Nederlands deur Nico Scheepmaker
Omtoalen oet t Nederlands noar t Grunnegers deur Siet Bootsman
