Cyclus
Laange zummer kropt onwilleg noar september.
Haarst komt. Hou aans vaalt nou dat licht
De kleur van raait ien t midden van november.
Woorden vienden vanzulf heur vörm ien n gedicht.
En straks wordt t koller, t is ja hoast december.
Midwinterfeest mit waarmte komt ien zicht.
t Daip bevroren, dat kin best ien januoari.
Dij gruin en grieze tint van winterlucht.
Zol der nog n snijstörm komen ien februoari?
Aal t leven van minsk en plant en daaier vlucht.
Nog even scheuveln, din ienaains – verdorie –
is t deu. Snijproeksel hemmeln mit n zucht.
Snijklokjes dij as eerste boven komen.
n Geel tapijt van winteraconiet. n Woas
van wit en lila krookjes, poaskeblommen,
din tulpen ien violet, oranje, rood en rose.
En wat staait doar? Wat vrouge anemonen
Zo veul te zaain, te mooi hoast veur ien voas.
Dat is woar ik mie zo over verwonder:
dij joargetieden ien heur aigen klaid.
t Leven is n rad, draait aal ien t ronde,
wizzelt ien tied, plezaaier en verdrait,
geft hier geluk, slagt verderop n wond.
Hou t òflopt, nee, dat wait ik nait.
