Dien vrijhaaid is mien grìns

Dien hounder gunst doe ain vrij bestoan,
pikken en kraben woar zai mor willen goan.
In toene van noabers, aarfgrìns telt nait veur die,
as ’t in dien veurdail is gaist doe doar groag aan veurbie.

Train ridt station binnen en doe gaaist braid veur deure stoan,
stapst al noar binnen veur elk train oet kin goan.
Gaauw noar ain zitploatse veur dien taase en die,
braid zitten en vergreld kieken, den lopen aandere raizegers die wel veurbie.

In winkel stait dien kare midden in het pad,
omdat dien mobiel om aal dien aandacht vragt.
Gain geduld as n´aander eem in ´t schap stait te kieken,
drukst kare der tussen om der veurlangs te kinnen rieken.

Bie verkaizen bist grootste worden en nou zitst in parlement,
mit schaarpe tonge en veul mottjen speulst in op sentiment.
Is mor ain reden veur alle problemen: het laand mout op slöt,
dei aanstichters, dei asielzuikers, dei mouten vot.

Dien aigen vrijhaaid kint gain grìnzen,
hest gain oog en begrip veur aandere mìnsen.
Wat die nait paast wòrt boeten sloten,
gaaist over grìnzen om aigen vrijhaaid te vergroten.

Binnen wie het vergeten, of zain wie het nait,
is het nait zo dat elk toch wel wait,
dat der gain vrijhaaid is as men moudwilleg grìnzen negeert,
dat hebben wie tachteg joar leden toch al leert?!