Dialoog
Sums kwamen twij goldeerlieke zwaartwaarkers bie ons kluzzen. t Waren jongens oet Sapmeer dij niks aans deden as aaltied waarken, overdag, soavends en op zotterdag, zulfs ien heur vekaanzie waren ze aan t waark.
Aalbaaiden waren ze traauwd mor veul thoes waren ze nait, ain keer ien vattien doagen noar de FC met zien baaiden was heur ainege verzetje. Aaltied soamen op pad en vertraauwder met nkander as welk echtpoar dan ook zunder dat ze t zulf in de goaten haren.
Omreden dat ze haile doagen soamen optrokken leek t wel of ze onder mekoar n aigen toal ontwikkeld haren zo as dat wel onder twijlingen veurkomt. Konst ze mor zuneg verstoan en ze pruiten voak op brommerge en geprikkelde toon, net of ze hailtied roezie haren.
De ain, n dikke zwoare kerel staait hoog op ledder, d’aander, ook nait moager mor voak van trap valen, staait doarom onderaan en geft dingen aan.
En dan ging t zo :
“Geef mie hoamer even.”
“Woar is dij din?”
“Dou nait zo dom, onder in taas.”
“Doar ligt e nait, haas hom net nog in handen.”
“Verrek, hai ligt op t ofdakje.”
“Zugs nou wel, kaalf.”
“Smoor toch, vent.”
“Zoag dat even schuun òf.”
“Zoag zulf.”
“t Mout doar in t houkje.”
“Zit aans ook n recht stuk aan.”
“Waist weer beder?“
“Draai mor n sjekkie, loat mie mor zoagen.“
“Mout ik bie die kommen?“
“Wat wost doe nou, mienjong.“
“Hier hest.“
“Kin dat nait aans?“
“Dat paast nait.“
“Most noar die tou drukken.“
“Dat gaait nait.“
“Wat bist nou veur n haalfmaal?“
“Zigst toch dat t nait paast?“
“Holst hom ook verkeerd om.“
“Kinst dat nait eerder zeggen?“
“Luusters toch noeit.“
“Nou aander kaant.“
“Vuilst die wel lekker?“
“Wat din?“
“Zigst toch dat we nait goud oetkommen?“
“Woarom din nait?“
“Spieker zit in weeg.“
“Kiek nou ais goud.“
“Wel het nou n bril op, doe of ik?“
“Verrek toch, schele.“
“Hai kin er omtou.“
“Dat wil nait.“
“As t nou eerst ais perbaaiers.“
”Kin der nait bie.”
”Goa din hoger stoan.”
”Hol die de bek, jong.”
”Zoepenbrijbek.”
”Even normoal doun.”
“Mostoe zeggen.”
