Dei grammieterge baargfietse
As ik weer ains te laank veur dei verrekte kiekkaaste of achter dei laptop zeten heb, den vuil ik de behuifte om mien kop even lekker vrij te moaken. En wat is der den mooier den op fietse te springen en met de kop in de wind n frisse neuze te hoalen. De vrijhaid om zulf te bepoalen woar ik noar tou zal fietsen, hou haard ik zal fietsen, hou laank, ja, zulfs welke fietse ik zal pakken…, dat geeft mie zoveul energie!
In mien garage is t altied n haile stried. De fietsen dei doar aan de mure hangen hopen altmoal dat ze vandoage aan de beurt bennen om der even op oet te goan. Ik kin oet dreie kaizen: n racefietse, n mountainbike, in goud grunnegs baargfietse, en n hoes-, toen- en keukenfietse. As ik even noar de Gamma mout, veur n schroefke of aanswat, den wait dei daarde al dat hai aan de beurt is en der even oet mag. Dei andere baiden moak ik doar nait echt jaloers mit, den noar de Gamma fietsen, vinden zai nait de muite weerd. Mor dat wordt aans as ik der in mien wielerklaier en mit helm op de kop aankom. Ze zain den wel aan mie dat t wat verder wordt den allennig mor noar de bouwmaark. Ze loaten den baide de wielen al n beetje ronddraaien, om aan te geven dat ze der hailendaal kloar veur binden. Pak ik de racefietse den begunt de baargfietse wat obstinoat te piepen, pak ik de baargfietse den is t net aansom.
Dei baargfietse is sowieso nait zon lachebekje. Ik ken mie dat ook wel n beetje veurstellen. Hai is moakt in Zuud-Duutslaand. As hai in de febriek oet t roam keek, kon hai in de verte de Alpen zain liggen. Natuurlijk is dat zien terrain en hai haar der al noar oetkeken om beklimmingen van 20 persint op te vlaigen en met n roazende voart weer noar beneden te goan. En den is der n òl kerel oet Hoogezaand, woar t hoogste punt n viaduct over de A-zeuven is, dei hom besloet te kopen.
Vandoage wil ik hom toch es even echt n plezaaier doun. T is schier weer en ik heb t plan opvat der op oet te trekken richting onze buren, de Drenties. Doar hebben ze wél baargen, nou ja baargen…, heuvelties nuimen ze dei doar. Ik vertel t mien baargfietse en van enthousiasme krieg ik n goudkeurend knipoogje van t rode achterlichtje.
De eerste kilometers is t veur hom nog even deurbieten, mor den zugt hai vlak veur Gaiten de contouren van de Hondsrug. De kette zoeft smui over de tandjes en de wielen begunnen zulfs n beetje te fluiten. Hai vlogt de heuvelties tussen Gaiten en Gasselte op as n jonge veulen dei veur t eerst in de waide komt.
Noa twei uur krigt hai der nog aal nait genog van, mor mien overjoarige bainen begunnen te protesteren en willen weer noar hoes. Weer noar Hoogezaand, wor t zo plat is as n pankouk.
Bie De Groeve, tussen Zuudloaren en Kropswolle, gait t aldervrezelkst mis. Zunder n echte aanlaiden gooit de baargfietse mie van t zoadel, net as n eigenwies springpeerd, dei vlak veur n hindernis van grammieterghaid de bainen in t zaand zet en de ruter van zien rugge gooit. Ik smak op de grond, heb mien gezicht vol met bloud en breek alle ribben dei ik in mien liggoam heb. Een poar fietsers dei mie as eerste vinden bellen ain, ain, tweie en een dik uur loater lig ik in t zaikenhoes van Scheemde.
Mien vrou, mien kinder, dokter…, altmoal vroagen ze mie wat er precies gebeurd is en hou ik valen ben. Ik ken ze der gain antwoord op geven. Nou ja, aigenliek wel. Ik wait de echte oorzoak wel, mor dat leuven ze mie toch nait!
