De zunne komt wel weer
Noa de donkerste nacht vol stil verdrait
Woar schares fluusterden en de hoop zoch verlait
Komt de doageroad zachtjes mit golden gloud
En herinnert ons der aan: der is altied moud
Want zelfs als de sterens hun licht verlaizen
En duusternis ons haart als iezer gaait bevraizen
Den stigt de zunne weer op in een neie tied
Verjagt de nacht, brengt hoop en elk is weer blied
Zo is het leven, een aiwege dans
Tussen valen en opstoan vol mit een neie kans
De holvast, ook al vuilt alles zwoar
De zunne keert trogge en het wonder is weer doar
