De groanrepubliek
In het wiedse Oldambt woar de groanvelden zingen
Strekken de korenvelden zoch oet als golden linten
Onder een hemel zo blaauw in de zunneschien
Doar ligt de groanrepubliek rusteg en fijn
De wind dei zachtjes deur de halmen fluustert
Verhoalen van boeren over hun waark en luuster
Hogere lochten en de eindeloze diek
Hier bluit de natuur vredeg en riek
De Oldambster klei is vruchtboar en staark
Geft leven aan het laand en aan het boerenwaark
Tussen groan en bloumen in het gruine veld
Wordt de geschiedenis van aiwen verteld
In de verte zugst de meulen, trots en fier
De wieken draaien, joar noa joar, weer of gain weer
De stilte, de rust, een symfonie van het laand
Dat is het Oldambt, deur stevege handen plant
De horizon stroalt onder de oavendster
Een belofte van oogst en t is zikkom zover
Oldambt, een oase van rust en groan
Een plek woar dreumen op de wind bestoan
