De leste boom
t Was prachteg weer, zunne scheen en kinder speulden boeten op t plaain. Midden op t plaain ston n boom. En nait zo mor n boom, nee t was n haile olle boom. Hai was plant in t joar 2003 al meer as viefhonderd joar leden.
In t haile laand was ook gain boom meer te zain mor dizze haar alles overleefd, oardbevens, overstromens en zulfs de grote kernoorlog.
Mennegmoal was hai roakt en haar veul takken verloren mor as mensen zeden de boom is nou toch echt dood kwam der aaltied wel n nije takke aan en laip hai weer hailendaal oet.
En zo ston hai der nog in t joar 2576. Mensen kwamen van oet t haile laand kieken, want n boom was toch wel hail wat biezunders. De mainste mensen haren nog nooit n boom zain.
Bloumen waren der nog wel mor ook nait veul meer.
Alles was strak en glad.
Kinder leerden op schoul in de geschiedenisbouken dat der honderden joaren leden overaal bomen stonden en dat mensen bloumen in toen haren.
Ze konden t zok aiglieks nait veurstellen. Wat n gedounte zol dat toch geven hebben. In de haarst aal dij bloaden op de grond, bloumen dij oetbluid waren. Wat n waark haren de mensen der aan had. Gelokkeg was dat al laank verleden tied.
De mensen vonden de rommel dij van dizze boom òfkwam al slim zat, mor ja der was n actiecomité opricht, behold van de leste boom.
Ze haren der nog n rechtszoak van moakt, mor t comité haar geliek kregen en zo ston de boom der nog.
Veul mensen hoopten dat hai bie n flinke stórm wel omwaaien zol, mor hai was in aal dij joaren zo verankerd in de grond dat hai best wel n störmpje aankon, ook wel n haile grote störm.
Mor nou wol t geval dat t n haile waarme zummer was. Nait zomor n waarme zummer, mor n haite mit temperaturen van wel vatteg groaden.
Mensen zaten te stìnnen en te kreunen, de airco’s muiken overuren en nog wer t nail kold genog.
En toun vuil stroom oet, alles waarkte aaltied goud op kernenergie, mor deur n klaain mankementje was de haile boudel toch n keer ontregeld.
Inploats van kolde kwam der waarme locht oet de airco’s.
Mensen dij even boeten kwamen laipen op boom òf en gingen onder zien dicht bloaderdak stoan en warempel door was t lang zo hait nait.
Der kwamen aal meer mensen bie, op t lest verdrongen ze zok bie d’boom om mor n plekje te kriegen.
Toun ruip inains n lutje jonkje: “Woarom bin der nait meer bomen in ons laand?” Lu keken hom ofkeurend aan, “denk toch es aan de rommel dij n boom geft,” zeden ze.
“Mor denk din ais aan de schare dij der van n boom komt,” ruip t jonkje.
t Wer nog haiter boeten, mensen bleven ook sloapen onder de boom.
Veul mensen wuirden deur de hitte bevangen en luipen n zunnesteek op, mor de mensen onder de boom nait. Zo kregen ze langzoam t besef dat n boom nog zo gek nait was. Je haren der veul gemak van en och dij bloaden aanvegen was toch ook nait zoveul waark, ze haren ook ja dij volautomotische zoegpiepen. Dij zollen ook wel boeten de bloaden oprumen kinnen.
En zo kwam t dat der in t veurjoar jonge bomen plant werden, ook gingen de mensen weer bloumentoentjes moaken.
De wereld zag der inains veul vroleker oet. En ze gingen begriepen dat aal de veraanderns van de ofgelopen joaren toch gain verbeterns west waren.
Veuroetgang was mooi, mor der ging toch niks boven de eerliekse netuur.
