De goldschat

t Was alweer n zetje leden dat Moeke overleden was. Pa was al eerder goan. De drij dochters Gerda, Trijn en Mien haren de boudel verdaild en t hoes leegroemd. Ales haar mit gepaste vree en ien goie harmonie ploats vonden, zunder roezie over wel wat kreeg of zukswat. Was traauwens ook niks gain biezunders aan weerde doar ze roezie over kriegen konden. Op ain ding noa, moekes sieroadendeuske. Ien dat deuske zaten n stuk of wat golden ringen, woaronder nog dij van opa en opoe van moekes kaant. En wieder golden oorbellen, zulvern hangers en kettens mit mooie kleurde staintjes. De drij dochters onnaaierden dat dit meschain nog wel ais wat weerd wezen kon, alewel der vrouger ien t aarbaidersgezin gain geld was om dure sieroaden van te kopen. Mor je kinnen nooit waiten, meschain n aarfstuk? En doarom wollen ze dat bie gelegenhaid wel ais taxeren loaten deur n juwelier. Doar kwam eerst niks van. Mor noa n haalf joar wollen de drij zusters, zo as ze eerder òfsproken haren, n zogenoamde zussendag organizeren. Dat vil nog nait mit, den kon ain nait en den aander weer nait, n hail georganizeer. En zo besloten Gerda en Trijn oetèndelk dat zai mit heur twijen den mor dag bie nkander kommen zollen. En op dij dag zollen ze den ook dij sieroaden taxeren loaten.
Op n mooie zodderdag kwam Trijn bie Gerda en ze gingen as eerste even bie t graf van Pa en Moeke kieken. Was n luk restaurantje bie kerkhof, doar ze ook kovviedrinken gingen mit n stukje toart. Even wat herinnerns ophoalen van moeke en pa. Doarnoa ging t op noar n juwelier ien Stad. t Was n deftege boudel bie dij juwelier. Apmoal vitrines mit sieroaden en hallozies, doames en heren en nait gekoop. Honderd euro was nog t minste. Hoogpoleg tapijt op vlouer en n deftege doame ien zwaart, mit gold behongen, kwam op heur tou. Gerda kreeg deuske mit sieroaden te tas oet en vroug of ze dit taxeren wollen. Nou, dat kon wel en de vraauw nam deuske mit noar achtern. Ientied keken ze heur ogen oet noar al dat geglìns en geflikker van gold, zulver en kettentjes mit mooi kleurde stainen, dikken en lutjen.

Noa n zetje kwam de vraauw der weer aan en haar n braifke ien haand. Doar ston op wat weerde was: 750 euro. Der waren dinkjes bie dij niks weerd waren, mor dij ringen en oorbellen mit staintjes en n mooi golden sieroad veur om haals, joa dat was wel van n zekere weerde.
Gerda en Trijn kregen der n kleur van en werden haildaal waarm vanbinnen. Der was wel àin veurwoarde, zee de vraauw. Ze mozzen dat geld ien dizze winkel besteden. Deden ze dat nait den was de weerde mor haalfschaid: 375 euro. Nou, dij veurwoarde was gain probleem, dochten Gerda en Trijn. Zai wollen der ja toch n aandenken aan moeke veur kopen. En dat kon hier mooi, alewel t hier wel n dure boudel was. En dizze winkel wol der ook wel wat aan verdainen. Mor as ze aargens aans hìngoan zollen, kregen ze mor haalfschaid. Dus den toch mor hier. Zai bedankten de vraauw en zeden dat ze as zusters feidelk mit heur drijen waren en dat ze doarom overleggen wollen mit de daarde zuster. Dat was gain probleem veur de vraauw en de baaide zusters stapten weer te winkel oet.
Ook Mien mos der nou bie wezen, vonden de baaide zusters en den zollen ze der weer hìngoan en heur aledrij doar wat moois oetzuiken. Elk haar 250 Euro te besteden en doar kon je toch n oardege deur van ientrappen. Mien wer doalek beld en zai zeden dat ze n verrazzen veur heur haren. Doarveur mos ze op n nog òf te spreken dag noar Stad tou kommen, doar Gerda woonde en en den zollen ze heur aargens hìn mitnemen en heur verrazzen.
Mien hapte doalek tou. Ze haar wel ien de goaten dat t nait om gekhaid ging. t Klonk apmoal slim serieus en zai haar doarbie n neus veur zoaken as der geld bie te pas kwam. Aander week zodderdag zol ze vot kommen, ale eerder problemen mit t òfspreken waren ienains smolten as snij ien zun. Zai rook wat… Ientied haren baaide aander zusters dikke lol. Dat zol mie toch ais n verrazzen geven. Wat zol Mien roar opkieken. Dit zol ze vervast nait docht hebben.
Op dij zodderdag gingen Gerda, Trijn èn Mien al vro mit opgestreken zaail noar Stad tou. Mit heur drijen wat hiester gingen ze weer noar dij bewuste juwelier. Ze stapten te winkel ien en vrougen noar dij vraauw van veurege week ien verband mit n juwelentaxoatsie. Jammer genog was dij vraauw der vandoag nait, mor n aander vraauw, mit net zo’n swaart klaid aan en ook behongen mit juwelen, kon heur ja ook wel helpen. Gerda legde oet wat ze veurege week òfproat haren mit dij aander mevraauw. En ze lait heur deuske zain mit t pepier doar de weerde van dij juwelen op ston. De vraauw zee dat ze dat toch even weer vannijs taxeren loaten mos, wat ja, zo’n braifke kin elk wel schrieven, ook as t logo mit noam van juwelier der op staait.
Dat vonden de doames redelk, n taxoatsie was n taxoatsie, hier haren ze der ja verstand van. Dus dat kon gain probleem wezen. Ze mozzen weer even wachten ien winkel en gingen alvast kieken wat ter te koop was veur 250 Euro, n mooie hallozie, n ketten mit mooie stainen of meschain n luk diamantje der ien …
Dou de vraauw weerom kwam mit deuske en ook mit n nij braifke, keek ze bedenkelk. Helaas, helaas haar de vraauw van veurege week n male misreken moakt. t Speet heur vrezelk, mor dij sieroaden waren haildaal niks weerd. t Was apmoal van double of gewoon slepen glas. Dat haar dij vraauw nooit doun mogt en doar zollen ze heur ook op aanspreken. Dit kon echt nait, sorry, sorry. Allenneg dij golden ringen, doar konden ze den nog wel 25 euro veur kriegen.
De drij zusters stonden wat bekwiemked te kieken. Heur haile verrazzen vil ien t wodder. Ze waren zo sneu as wat. Ze keken de vraauw van winkel vroagend aan, mor dij gaaf gain krimp. Ze schudkopte, t was zo as zai zegd haar: haildaal niks weerd. Teleurgesteld wollen ze weer te winkel oetgoan, mor dou nam Mien t woord. Dit was toch gain menaaier van doun? Hou konden zai heur toch zo mishad hebben, zai waren hier toch deskundegen? En doar waren zai as zusters nou de dupe van. Zo ging je nait mit klanten om! En traauwens, zai was ja haildaal oet t zuden van t laand hierheer kommen veur, zo as nou bleek, haildaal niks! Zai aaiste kompenzoatsie! Ien elk geval n beste körten op wat ze hier nog meschain kopen zollen. Mor de vraauw hil poot stief, zai mog dat nait doun. Gain kompenzoatsie en gain körten. En dij sieroaden waren echt niks weerd. Zai kon doar niks aan doun, hou jammer t ook was veur heur. As ze veurege zodderdag doalek deurpakt en der vot wat veur kocht haren, veur totoal 750 euro, din haar juwelierszoak n dikke schoadepost had. Nou haren zài pech. Zo is t nou ainmoal ien t leven. Dou wer Mien slim kwoad en voamde noar winkeldeur, aander wichter achter heur aan. Ze draaide heur om en raip deur haile winkel: ‘Hier kom ik nooit, en den ook haildaal nóóit weer. En elkenain dij ik tegenkom zel ik vertellen hou dat ter hier mit klanten omgoan wordt.’ Woest was ze. Mor winkelvraauw vertrok gain spier en dee deur achter heur drijen dicht.
Dou ze ien boeten stonden overlegden ze mit nkander wat nou te doun. Mien wol doalek noar n aander juwelier om moekes sieroaden vannijs taxeren te loaten. Want as ain juwelier hom zo mishebben kon, zol n aander dat meschain ook kinnen. Veur Gerda hufde dat nait, mor Trijn wol wel mit Mien mit om t nog ais te pebaaiern. Je konden ja nooit waiten …
Bie de eerste de beste juwelier zeden ze ook dat dij sieroaden haildaal niks weerd waren. Gerda bleef boeten op stroat stoan, dij wol heur nait schoamen. Want t was aigelk wel schoamachteg zo vergrèld dij aander wichter waren. Nog weer gingen ze noar n aander juwelier. En weer t zulfde: gain cent weerd. Dou zee Gerda: ‘Veur mie is t wel dudelk, ik wil dit nait laanger zo. Dij sieroaden binnen echt niks weerd en ik heb gain zin om te hopen dat n aander hom ook nog moal vergizzen zel.’
Ze mozzen heur der oetèndelk wel bie deelleggen en ze binnen den toch nog mor aan t winkeln goan. Mor nait van haarten, veuraal Mien haar de grap ter haildaal òf. Zai is al gaauwachteg weer noar hoes òfraaisd, slim maalkopt en zo flaauw as wat.